Auteur: mr. Sofie Jacobs, werkzaam als fiscaal advocaat bij Peeters Euregio Law & Tax (s.jacobs@euregio.law)

Wanneer een werknemer in meerdere landen werkt, moet worden nagekeken in welk land de werknemer belasting moet betalen op zijn loon. Dit is onder meer van belang voor de inhouding van bedrijfsvoorheffing en dus voor het voeren van een correcte payroll. In de dubbelbelastingverdragen wordt bepaald in welk land het loon van de werknemer belastbaar is. Als algemene regel geldt dat het loon volledig belastbaar is in het woonland, tenzij één van de drie uitzonderingsgevallen van toepassing is. Eén van die drie uitzonderingsgevallen is de fameuze 183-dagenregel die voorziet dat het woonland volledig heffingsbevoegd blijft over het loon indien de grens van 183 dagen niet wordt overgeschreden door de werknemer in het werkland. Ondernemingen gaan er vaak van uit dat de berekening van deze 183 dagen voor alle landen hetzelfde is. Dit is echter niet het geval, waardoor de grens van 183 dagen in de praktijk vaak fout wordt berekend. Een foutieve berekening kan nochtans grote gevolgen hebben aangezien hierdoor mogelijks bedrijfsvoorheffing in het verkeerde land wordt afgedragen. Dit leidt dan ook tot de nodige problemen wat betreft fiscale regularisaties, fiscale boetes en een moeizame terugvordering van ten onrechte betaalde bedrijfsvoorheffing. In deze bijdrage leggen wij de dubbelbelastingverdragen tussen België, Nederland en Duitsland eens naast elkaar, zodat u een duidelijk zicht krijgt op de verschillende berekeningswijzen van de grens van 183 dagen.