Auteur: Ger Essers, Secretaris van de Stichting Geen Grens

Op het ogenblik wordt de Wet studiefinanciering 2000, in verband met de herinvoering van de basisbeurs in het hoger onderwijs, gewijzigd. Naast deze beleidsdiscussie woedt er een stevige politieke discussie over de grote instroom van internationale studenten in het Nederlandse hoger onderwijs(1). Het gaat bij studiefinanciering om een principiële kwestie, te weten: welke lidstaat is verantwoordelijk voor de studiefinanciering wanneer een EU-student in Nederland komt studeren? Is dit lidstaat van herkomst of Nederland? En wat te doen met hybride gevallen als ’de werkende studenten’? Interessant is de vraag of er positieve rechtsconflicten ontstaan, te weten: kan een student gelijktijdig uit twee lidstaten studiefinanciering ontvangen? Naast de studiefinanciering is ook de sociale bescherming van belang. Wie is verantwoordelijk voor de bekostiging van de ziektekosten, kinderbijslag enz. wanneer de EU-student in een andere lidstaat studeert en wel of niet werkt? In dit artikel wordt geen aandacht besteed aan de ’meeneembare Nederlandse studiefinanciering’(2). Dit is het geval wanneer een Nederlandse student naar München vertrekt om aldaar elektrotechniek te studeren.