Het Multilaterale Instrument en enkele aspecten onder het belastingverdrag met België

Auteur: Mr. Dr. A.S. Cools, werkzaam bij de Belastingdienst. Deze bijdrage is op persoonlijke titel geschreven. Het Base Erosion and Profit Shifting-actieplan van de OESO kwam voort uit de wens te komen tot wereldwijde afspraken om belastingontwijking tegen te gaan. In dat kader werd ook het Multilateraal Instrument ontwikkeld, dat het voor landen mogelijk maakt op een snelle en effici&euml;nte wijze hun belastingverdragen aan te passen, zonder dat hiervoor telkens nieuwe onderhandelingen nodig zijn. Wat houdt het Multilaterale Instrumen exact in en wat heeft het in de praktijk tot gevolg voor bijvoorbeeld het belastingverdrag tussen Nederland en Belgi&euml;? Wat is het multilaterale instrument? Het BEPS-actieplan (Base Erosion and Profit Shifting) vloeide voort uit de wens om te komen tot wereldwijde, geco&ouml;rdineerde afspraken om belastingontwijking door grondslaguitholling en winstverschuiving tegen te gaan. Het BEPS-actieplan bestaat uit 15 actiepunten die werden gefinaliseerd in de Rapporten van 5 oktober 2015. In het kader van de bestrijding van belastingontwijking werd in de BEPS-rapporten voorgesteld zowel nationale regelgeving als belastingverdragen aan te passen. Echter, er werd algauw onderkend dat een snelle implementatie van maatregelen tegen belastingontwijking in belastingverdragen niet mogelijk was op basis van bilaterale onderhandelingen. Het aantal belastingverdragen bedraagt namelijk een veelvoud van duizend en aanpassingen daarvan via bilaterale onderhandelingen zou jaren in beslag nemen. Om die reden werd in het kader van BEPS-actieplan 15 voorgesteld om de verdraggerelateerde voorstellen tegen belastingontwijking te implementeren via het &lsquo;multilaterale instrument&rsquo; (MLI). Dit is een multilateraal verdrag waarmee (verouderde) verdragen in &eacute;&eacute;n keer in lijn kunnen worden gebracht met de meest recente verdragsbepalingen die de OESO tegen belastingontwijking heeft ontwikkeld. De technische uitwerking van deze MLI werd besproken in een Ad Hoc Groep van bijna 100 landen. Bij het MLI gaat het in hoofdorde om implementatie van de verdraggerelateerde maatregelen uit de BEPS-actiepunten 6 (verdragsmisbruik), 7 (vaste inrichtingen) en 14 (geschilbeslechting). Deze verdraggerelateerde BEPS-actiepunten bevatten enerzijds minimum standards: maatregelen die minimaal nodig zijn om belastingontwijking op een effectieve wijze te bestrijden, zonder dat dit tot dubbele belasting leidt. Anderzijds worden optionele maatregelen voorgesteld die bij dit doel kunnen helpen. Op 7 juni 2017 werd het MLI finaal ondertekend door 68 jurisdicties waaronder Belgi&euml; en Nederland. Het MLI beoogt een effici&euml;nt implementatie-instrument te zijn met de nodige flexibiliteit. Het MLI is effici&euml;nt omdat het in &eacute;&eacute;n keer de verdraggerelateerde OESO-standaarden uit de BEPS-rapporten implementeert voor (bestaande) belastingverdragen. Tegelijkertijd is het MLI flexibel. Dit komt o.m. tot uitdrukking in de mogelijkheden om te kiezen welke alternatieven gelden bij de invulling van enige OESO-standaarden; zo kan de minimum standard tegen verdragsmisbruik ingevuld worden door een principal purpose test (PPT) of een combinatie van een limitation on benefitsbepaling (LOB) met een PPT of antidoorstroombepaling. Ook in BEPS-actiepunt 2 (over hybrid mismatches) zijn enkele verdraggerelateerde maatregelen voorgesteld. Deze werden ook in de MLI meegenomen hetgeen ik niet verder zal bespreken. Staten kunnen ook een voorbehoud maken waarmee OESO-standaarden niet doorwerken in verdragen die al gelijkwaardige bepalingen kennen. Tenslotte kunnen staten een voorbehoud maken om bepaalde OESO-standaarden die geen minimum standard vormen niet te implementeren. Deze keuzes gelden in beginsel voor alle belastingverdragen die onder de werking van het MLI worden gebracht. Daarbij kunnen staten er ook voor kiezen belastingverdragen niet via het MLI aan te passen, omdat verdragsonderhandelingen al lopen en de betreffende OESO-maatregelen daarbij direct bilateraal in het belastingverdrag kunnen worden verwerkt. Wat heeft dit dan concreet tot gevolg voor bijvoorbeeld het belastingverdrag tussen Nederland en Belgi&euml;? Welnu, de keuzes die Belgi&euml; en Nederland bij het MLI maken, resulteren niet automatisch in aanpassing van hun respectievelijk gedekte belastingverdragen. Hiervoor is een overeenstemming tussen de verdragspartners noodzakelijk. Enkel in de hypothese dat beide verdragspartners dezelfde concrete aanpassing via het MLI aanvaarden, wijzigt deze de werking van het betreffende belastingverdrag (matching). De nieuwe OESO-standaarden zullen daarom &ndash; op basis van wederkerigheid &ndash; in beginsel alleen gelden in relatie met staten die deze zelfde OESO-normen hanteren en implementatie daarvan via het MLI hebben geaccepteerd voor het desbetreffende belastingverdrag. Via de OESO is online een databank beschikbaar gesteld waarin kan nagekeken worden tussen welke landen op welke MLI-onderdelen een zgn. match is. Op de website van de Rijksoverheid zijn ook al de zgn. Synthesised texts beschikbaar. In deze teksten zijn de concrete gevolgen van het MLI op een leesbare wijze weergegeven in de doorlopende verdragstekst. In BEPS-actiepunt 6 zijn de maatregelen beschreven die als minimum standard belastingontwijking via verdragsmisbruik moeten voorkomen. In eerste instantie gaat het daarbij om een aanpassing van de preambule om duidelijk te maken dat belastingverdragen bedoeld zijn om dubbele belasting te voorkomen, zonder daarmee mogelijkheden te cre&euml;ren voor dubbele niet heffing of belastingontwijking. Secundo gaat het om maatregelen die vooral treaty shopping bestrijden: het op oneigenlijke wijze verkrijgen van verdragsvoordelen, bijvoorbeeld doordat een vennootschap zonder enige economische betekenis in een gunstig verdragsland wordt opgericht met als belangrijkste doel belastingbesparing. In BEPS-actiepunt 6 is voorgesteld dit verdragsmisbruik te bestrijden met: (i) een principal purpose test (PPT), of (ii) een PPT in combinatie met een limitation on benefitsbepaling (LOB), of (iii) een (gedetailleerde) LOB in combinatie met een anti-doorstroombepaling. Steeds vaker is gebleken dat landen een voorkeur hebben voor een PPT. Ook binnen de Ad Hoc Groep heeft een grote meerderheid van de landen een voorkeur voor de PPT. Deze PPT houdt in dat indien het verkrijgen van verdragsvoordelen &eacute;&eacute;n van de voornaamste motieven van een transactie is, dan worden de verdragsvoordelen niet toegekend, tenzij het toekennen van de verdragsvoordelen in lijn is met doel en strekking van de relevante verdragsbepaling. Het MLI bevat ook de minimum standaard om een effectieve en effici&euml;nte geschilbeslechting via onderling overlegprocedures bij interpretatie en toepassing van belastingverdragen te bevorderen (opgenomen in BEPS-actiepunt 14). Hiermee wordt het voor belastingplichtigen makkelijker om een onderling overlegprocedure op te starten. Zo wordt mogelijk gemaakt dat deze kan worden opgestart in zowel de woonstaat van de belastingplichtige als in de andere verdragsstaat en wordt voorkomen dat te krappe termijnen gelden om een dergelijke procedure te starten. Naast deze minimum standaard bevat het MLI ook bepalingen over bindende arbitrage. Geschilpunten over de interpretatie of toepassing van een belastingverdrag worden hiermee binnen een bepaalde termijn opgelost. Voorts werden er voorstellen gelanceerd die geen minimum standaard zijn, maar als optionele maatregelen opgenomen werden in het MLI (opt-in bepalingen). Het betreft in essentie drie voorstellen. In globo gaat het om de voorkoming van het kunstmatig ontgaan vaste inrichtingen (BEPS-actiepunt 7). Winsten mogen in beginsel slechts worden belast in het land waar de vennootschap is gevestigd (woonstaat). Als echter sprake is van een vaste inrichting in een ander land (bronstaat), mogen zij in dat andere land worden belast. In BEPS-actiepunt 7 zijn voorstellen opgenomen om te voorkomen dat op kunstmatige wijze het bestaan van een vaste inrichting wordt ontgaan. Het eerste voorstel ziet op de specifiek in verdragen benoemde uitzonderingen in welk geval g&eacute;&eacute;n sprake is van een vaste inrichting. Met de voorgestelde maatregel wordt duidelijk gemaakt dat het bij deze uitzonderingen altijd moet gaan om activiteiten met een ondersteunend of voorbereidend karakter. De tweede maatregel is gericht tegen het opdelen van activiteiten om op kunstmatige wijze het bestaan van een vaste inrichting te voorkomen. Het voorstel is om dit te voorkomen door activiteiten van nauw verbonden belastingplichtigen te betrekken bij de beoordeling of sprake is van een vaste inrichting. De derde aanpassing heeft betrekking op structuren waarbij een agent overeenkomsten tot stand brengt tussen zijn principaal en een klant. In dergelijke situaties wordt nu vaak een vaste inrichting voorkomen doordat het contract niet door de agent wordt afgesloten. Het voorstel in BEPS-actiepunt 7 is om ook mee te wegen of de agent een belangrijke rol speelt bij de totstandkoming van de overeenkomst, ook als hij deze niet zelf sluit. Uit de volgende analyse blijkt dat Belgi&euml; en Nederland niet alle VI-bepalingen uit het MLI hebben overgenomen. Het MLI voorziet ook in clausules rond het inwonerschap van lichamen. Het is mogelijk dat vennootschappen en andere lichamen door onderscheiden staten als inwoner worden beschouwd. Het gaat dan om de zgn. dual resident companies. Het gegeven dat dat er binnen het vennootschapsrecht twee grote principes bestaan ter invulling van het inwonerschap, wetende de incorporatieleer en de werkelijke zetelleer draagt daar ongetwijfeld toe bij. Als er zich een dergelijk conflict voordoet, bepaalt artikel 4 lid 3 OESO dat de plaats van werkelijke leiding als inwonerscriterium voor lichamen geldt. Sinds de introductie van het OESO-Modelverdrag in 1963 is het begrip "place of effective management" steeds ambigu geweest. De Hoge Raad heeft in relatie tot het belastingverdrag met Singapore verdere invulling willen geven aan het begrip.(1) Welnu, artikel 4 MLI bevat een nieuwe 'tie-breaker' voor entiteiten met een dubbele woonplaats. In plaats van de eerder gebruikelijke toets, waarin de plaats van de werkelijke leiding van doorslaggevende betekenis is, wordt de verdragswoonplaats bepaald in onderling overleg tussen de bevoegde autoriteiten. Indien er geen overeenstemming wordt bereikt, dan heeft de entiteit uitsluitend recht op verdragsvoordelen waarover door de bevoegde autoriteiten wel overeenstemming is bereikt. Nederland is voorstander van een dergelijke MAP-procedure ter invulling van het inwonerschap van dual resident companies. Belgi&euml; bijvoorbeeld niet. Daarom is artikel 4 MLI bijvoorbeeld ook niet ge&iuml;ntegreerd in het belastingverdrag met Belgi&euml;. Het MLI en het belastingverdrag met Belgi&euml; Toch aanmelding van het belastingverdrag Het belastingverdrag met Belgi&euml; werd initieel niet aangemeld als een &ldquo;gedekt&rdquo; belastingverdrag (&ldquo;covered tax agreement&rdquo;) bij het OESO-Secretariaat. Belgi&euml; had weliswaar bij de akte van bekrachtiging van het MLI van 27 juni 2019 het belastingverdrag met Nederland aangemeld als een gedekt verdrag. Echter, Nederland meldde het verdrag niet aan aangezien er toen volop werd onderhandeld over een nieuw belastingverdrag.(2) Daardoor was het MLI niet van toepassing op het huidige belastingverdrag tussen Nederland en Belgi&euml;. Nederland heeft echter op 25 november 2021 een kennisgeving gedaan bij de OESO waarbij het belastingverdrag met Belgi&euml; toch als gedekt belastingverdrag zou worden aangemeld. Ook Belgi&euml; deed diezelfde kennisgeving. Het MLI is dus van toepassing op het belastingverdrag met Belgi&euml;. Artikel 35 van het MLI bepaalt dat de datum van inwerkingtreding van het MLI o.m. afhankelijk is van de wijze waarop het verdrag een gedekt verdrag wordt, alsook van de aard van de belasting. Voor andere dan bronbelastingen gaat het in beginsel om de belastbare tijdperken die aanvangen op of na een periode van negen maanden te rekenen vanaf de datum waarop het OESO-secretariaat de lijst van uitbreiding van de gedekte belastingverdragen heeft ontvangen. Nederland heeft de uitbreiding van haar lijst op 25 november 2021 gemeld, zodat het MLI dan van toepassing wordt voor de belastbare tijdperken die aanvangen op of na 25 augustus 2022. Voor bronbelastingen gaat het om 1 januari van het jaar dat volgt op een termijn van 30 dagen na de kennisgeving; dit is dus 1 januari 2022. Noteer dat zowel Belgi&euml; als Nederland gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid om de genoemde termijn van negen maanden in te korten, zijnde een maand en zes dagen. Aangezien de melding aan het OESO-Secretariaat door bede landen is gebeurd op 25 november 2021, zouden de belastbare tijdperken die aanvangen op of na 1 januari al onder de nieuwe MLI-regels vallen. Bepaalde auteurs hebben hierover geschreven dat het twijfelachtig is dat de vervroegde inwerkingtreding wel tegenstelbaar is aan de Belgische belastingplichtigen?(3) Zo hebben deze auteurs zich bijvoorbeeld afgevraagd of de wetgever in 2019 bij de instemming van het MLI expliciet en welwetend anticipatief hebben ingestemd met de inkorting van de inwerkingtredingstermijn van het MLI. Bestrijding van verdragsmisbruik In het kader van BEPS-actiepunt 6 hebben de deelnemende landen aan het BEPS-project - waaronder Nederland - afspraken gemaakt over de minimumstandaard bij de bestrijding van verdragsmisbruik. De minimumstandaard bestaat zoals reeds gesteld uit de volgende onderdelen: i) opname van een preambule waarmee duidelijk wordt gemaakt dat een belastingverdrag niet is bedoeld om mogelijkheden te cre&euml;ren voor dubbele niet-heffing of verlaagde heffing door belastingontduiking of belastingontwijking; ii) opname van anti-misbruikmaatregelen in belastingverdragen; iii) opname van een effectieve geschilbeslechting via een onderlinge overlegprocedure. De huidige preambule bij het belastingverdrag met Belgi&euml; is reeds MLI&ndash;proof maar de partijen hebben ervoor gekozen om een aanvullende preambule op te nemen die verwijst naar het voornemen om economische betrekkingen verder te ontwikkelen of om de samenwerking op belastinggebied te verbeteren: De volgende aanvulling staat thans dan ook in het verdrag: "Geleid door de wens hun economische betrekkingen verder te ontwikkelen en hun samenwerking op belastinggebied te verbeteren," BEPS-actiepunt 6 bevat tevens als minimumstandaard dat verdragspartijen moeten voorzien in anti-misbruikmaatregelen in hun belastingverdragen. Hiervoor zijn er bepaalde opties mogelijk. Zo kiest Nederland bijvoorbeeld niet voor een Limitation On Benefits-bepaling (LOB) die ervoor zorgt dat verdragstoegang wordt verstrengd door aan het inwonerschap toegevoegde nexus &ndash;criteria toe te voegen (LOB-bepalingen kunnen bijvoorbeeld worden teruggevonden in de Nederlandse belastingverdragen met de VS en Japan). Een LOB is derhalve een specifieke antimisbruikbepaling waarbij de voordelen van een verdrag slechts worden toegekend aan personen die aan bepaalde additionele voorwaarden voldoen. LOB&ndash;bepalingen worden daarom ook wel eens statisch genoemd omdat de criteria definitief vastliggen en dus geen open norm betreffen. Om belastingverdragen in lijn te brengen met de minimumstandaard tegen verdragsmisbruik zetten Belgi&euml; en Nederland daarentegen in op de principal purposes test (PPT). De PPT is een standaardoptie die door het MLI naar voor wordt geschoven omdat dat de enige optie is die zelfstandig aan de nagestreefde minimumstandaard kan voldoen en die tegelijkertijd een &ldquo;overkill&rdquo; dan wel een &ldquo;onderkill&rdquo; kan voorkomen (artikel 7 lid 1 MLI).(4) Nederland kiest er bij de MLI voor uitsluitend de PPT toe te passen aangezien deze deel uitmaakt van het Nederlandse verdragsbeleid. Deze PPT heeft tot doel dat verdragsvoordelen zullen worden geweigerd, wanneer een van de voornaamste doelen van een structuur/transactie het verkrijgen van dat voordeel is. Volgens de Brief van de Staatssecretaris van Financi&euml;n van 21 september 2020 (nr. 2020-0000166279, V-N 2020/59.9) is ervoor gekozen om geen verhelderende casu&iuml;stiek te publiceren, omdat het toetsingskader van de PPT voldoende duidelijk zou zijn en een dergelijke toelichting gezien het preventieve karakter van de PPT niet opportuun zou zijn. Die keuze is volgens bepaalde auteurs vanuit het oogpunt van rechtszekerheid te betreuren.(5) Tenslotte kan gemeld worden dat Nederland en Belgi&euml; bij het opnemen van de PPT gekozen hebben voor de toepassing van een verzachtende maatregel (discretionary relief) van artikel 7 lid 4 MLI. Op verzoek van de belastingplichtige kent de belastingdienst toch de verdragsvoordelen toe die bij afwezigheid van de gewraakte transactie of structuur zouden zijn gegeven (na raadpleging van de autoriteiten in het andere land). Tenslotte voorziet het MLI ook in een minimumstandaard voor geschillenbeslechting (Mutual Agreement Procedure of kortweg &ldquo;MAP&rdquo;). Wanneer een belastingplichtige zich in een situatie van dubbele belasting bevindt, kan deze dit voorleggen aan de bevoegde autoriteiten van de verdragsstaten. Het huidige artikel 28 van het belastingverdrag met Belgi&euml; (regeling voor onderling overleg), wordt door het MLI op de volgende punten gewijzigd: (i) voortaan kan een belastingplichtige het geschil voorleggen aan de bevoegde autoriteiten van beide verdragsstaten, en dus niet enkel aan die van zijn woonstaat; (ii) ook nieuw is de uitdrukkelijke mogelijkheid voor de verdragsstaten om overleg te plegen over het vermijden van dubbele belasting in gevallen die niet onder het belastingverdrag vallen.(6) Noteer ook dat Belgi&euml; en Nederland ervoor hebben gekozen om - gelet op het feit dat een MAP procedure enkel een inspanningsverbintenis betreft - de arbitragebepalingen uit het MLI toepasselijk te verklaren. Als de MAP niet tot een oplossing zorgt binnen een tijdspanne van twee jaar, kan een belastingplichtige verzoeken het geschil voor te leggen aan een bindende arbitrage. Deze zal werken middels de baseball methode. Verdragsstaten nemen dan een standpunt in waarbij de arbitragecommissie enkel kan kiezen uit de voorgestelde oplossingen. Vaste inrichting Het MLI voorziet in een aantal mogelijke wijzigingen wat de zgn. vaste inrichtingen (&ldquo;VI&rdquo;) betreft. Deze wijzigingen zijn geen minimumstandaarden. Het staat de verdragspartijen derhalve vrij ze al dan niet op te nemen in hun belastingverdragen. Welnu, wegens de voorbehouden die Belgi&euml; en Nederland hebben gemaakt, zal er slechts &eacute;&eacute;n wijziging aan het huidige artikel 5 van het belastingverdrag gebeuren, met name de invoering van een zgn. anti-fragmentatieregel in het kader van de &ldquo;negatieve gevallen&rdquo; van de vaste inrichting van artikel 5 lid 4 van het belastingverdrag. Deze staat in artikel 13 MLI en sedert de 2017 OESO-update in artikel 5, lid 4.1 OESO. De anti-fragmentatieregel beoogt de opsplitsing van verschillende activiteiten over verschillende entiteiten tegen te gaan. Op heden wordt de kwalificatie als vaste inrichting soms op onrechtmatige wijze ontweken door activiteiten die samen beschouwd een vaste inrichting uitmaken, op te splitsen tussen verschillende nauw verbonden ondernemingen om zo de toepassing te kunnen maken van de negatieve VI-gevallen (die derhalve geen VI uitmaken). De anti-fragmentatieregel heeft tot gevolg dat elkaar aanvullende activiteiten die nauw verbonden ondernemingen uitoefenen en die deel uitmaken van een samenhangende bedrijfsvoering gezamenlijk moeten worden beoordeeld in het licht van het huidige artikel 5 lid 4 van het belastingverdrag met Belgi&euml;. Zodoende kan er dan al sprake zijn van een VI. Artikel 15 lid 1 MLI definieert wat moet worden verstaan onder &ldquo;nauw met een onderneming verbonden persoon&rdquo;. Een persoon is nauw verbonden met een onderneming indien uit alle relevante feiten en omstandigheden blijkt dat de ene zeggenschap heeft over de andere of dat ze beide onder zeggenschap staan van dezelfde personen of ondernemingen. In elk geval wordt een persoon geacht nauw verbonden te zijn met een onderneming indien de ene direct of indirect meer dan 50% bezit van het uiteindelijke belang in de andere persoon (of, in het geval van een lichaam, meer dan 50% bezit van het totaal aantal stemmen en de waarde van de aandelen van het lichaam of van het uiteindelijke belang in het vermogen van het lichaam) of indien een andere persoon direct of indirect meer dan 50% bezit van het uiteindelijke belang (of, in het geval van een lichaam, meer dan 50% bezit van het totaal aantal stemmen en de waarde van de aandelen van het lichaam of van het uiteindelijke belang in het vermogen van het lichaam) in de persoon en in de onderneming. In de literatuur is de vraag gerezen of bij het begrip "nauw verbonden onderneming", de activiteiten van een nauw verbonden onderneming in een ander verdragsland (of een niet-verdragsland) mede in aanmerking kunnen (of moeten) worden genomen om te concluderen of al dan niet sprake is van een vaste inrichting.(7) Belastingverdragen zijn in beginsel bilateraal, waardoor het niet mogelijk lijkt om activiteiten van een niet-verdragsluitende staat mede in aanmerking te nemen bij het bepalen of de activiteiten van een zodanige omvang zijn dat sprake is van een vaste inrichting. Aan de andere kant zou gesteld kunnen worden dat met het oog op het doel van de anti fragmentatiebepaling - te weten het tegengaan van belastingontwijking - het juist relevant is om dergelijke activiteiten in ogenschouw te nemen. Het fragmenteren van activiteiten binnen een concern wordt immers niet door de landsgrenzen beperkt. Enkele overige bepalingen Artikel 8 MLI is een specifieke antimisbruikbepaling die is gericht op deelnemingsdividenden en in het bijzonder op de verlaging of vrijstelling van bronstaatbelasting. Artikel 10 lid 2 OESO is aangepast in verband met de onderhavige wijziging. Ook het belastingverdrag met Belgi&euml; kent een artikel 10 lid 2 hetwelk voorziet op een verlaagde bronheffing ad 5% op uitgekeerde dividenden als de vennootschap een minimale participatie van 10% aanhoudt in het kapitaal van de uitkerende vennootschap. Er is thans bepaald dat de minimum aanhoudperiode van de deelneming voor een dergelijke verlaging 365 dagen moet bedragen. Indien zich eigendomswijzigingen hebben voorgedaan ingevolge van interne reorganisaties e.d. wordt daarmee geen rekening gehouden. Artikel 5 MLI bevat drie opties om de vrijstellingsmethode in belastingverdragen voor het vermijden van dubbele belasting niet toe te passen in situaties waarin dit zou leiden tot dubbele niet-belasting. In de kern beoogt deze bepaling te voorkomen dat een verdragsluitende staat inkomen van zijn inwoners vrijstelt, terwijl zijn verdragspartner dat inkomen, gelet op de bepalingen in het desbetreffende belastingverdrag, ook niet in de heffing betrekt. In dit verband is gekozen om optie A van toepassing te verklaren op artikel 23 (2) (b) van het belastingverdrag. Optie A betreft een aanvulling op de vrijstellingsmethode. Op basis van deze optie wordt de vrijstellingsmethode niet toegepast door de woonstaat, maar vervangen door de verrekeningsmethode, in het geval door de bronstaat als gevolg van een classificatieconflict geen of minder belasting wordt geheven. Hiermee wordt voorkomen dat inkomen door beide verdragspartners bij een belastingverdrag niet of lager wordt belast als gevolg van verschillende interpretatie van dat belastingverdrag of omdat er tussen verdragspartner geen overeenstemming bestaat over de relevante feiten. Noten 1 Cools, A., &ldquo;Hoge Raad geeft invulling aan tie breaker in het verdrag met Singapore&rdquo;, WFR 2018/7243, p. 793 e.v. 2 Uit een persmededeling van het Nederlandse Ministerie van Financi&euml;n van 1 februari 2022 blijkt dat de gesprekken tussen beide landen in 2022 verder zullen gaan om een nieuw belastingverdrag af te sluiten. 3 Smet, R. en Huyzentruyt, J., &ldquo;DBV Belgi&euml; &ndash; Nederland: MLI van toepassing maar vanaf wanneer tegenstelbaar?&rdquo;, Fisc. Int. 457, p. 1 e.v. 4 Brief van de Staatssecretaris van Financi&euml;n, Internationaal Fiscaal Verdragsbeleid, Kamerstukken II 2016/17, 25 087, nr. 135, p. 5, Kamerstukken II 2017/18, 34 788, nr. 6, p. 28 en de Notitie Fiscaal Verdragsbeleid 2020, Kamerstukken I, 2019/20, 25 087, V-N 2020/30.3, onderdeel 3.2.2. 5 P&ouml;tgens, F.P.G. en Kool, E.M.L., &ldquo;Nederland en het Multilaterale Instrument: een stand van zaken&rdquo;, WFR 2018/206. 6 Smet, R. en Huyzentruyt, J., &ldquo;DBV Belgi&euml; &ndash; Nederland: MLI van toepassing maar vanaf wanneer tegenstelbaar?&rdquo;, Fisc. Int. 457, p. 1 e.v. 7 Van Hulten, L.C., &ldquo;Gefragmenteerde antifragmentatie&rdquo;, WFR 2020/101.

Menu

Het Multilaterale Instrument en enkele aspecten onder het belastingverdrag met België

Nieuws