De verleggingsregeling in de Wet LB: hoe zit het ook alweer?

Auteur: Julia Neijts, verbonden aan Ernst & Young Belastingadviseurs LLP, People Advisory Services te Eindhoven (julia.neijts@nl.ey.com) Wanneer een werknemer binnen concernverband naar Nederland wordt uitgezonden, is het belangrijk na te gaan met welke zaken rekening moet worden gehouden op het gebied van de loonbelasting en de sociale zekerheid, voor zowel de werkgever als de werknemer. Bij veel werkgevers is het bekend wanneer de werknemer in Nederland belastingplichtig zal worden, maar de manier waarop de verschuldigde loonbelasting in Nederland moet worden afgedragen is niet altijd helder. Het afdragen van de verschuldigde loonbelasting is in Nederland gebonden aan een aantal formele regels. Als administratieve lastenvermindering is de mogelijkheid ge&iuml;ntroduceerd om de Nederlandse inhoudingsplicht van de buitenlandse (formele) werkgever te verleggen naar de Nederlandse materi&euml;le werkgever. In de praktijk gebeurt het vaak dat de buitenlandse werknemer in de Nederlandse salarisadministratie van de Nederlandse groepsentiteit wordt opgenomen en daarbij de inhoudingsplicht feitelijk al naar de Nederlandse entiteit wordt verlegd. Echter, formeel is dit niet juist. De Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB 1964) schrijft voor dat de verlegging gezamenlijk moet worden aangevraagd bij de Nederlandse Belastingdienst. Verder dient er een afweging te worden gemaakt welke verplichtingen en risico&rsquo;s deze verlegging van de inhoudingsplicht naar een Nederlandse groepsentiteit met zich mee brengt. Belangrijke vragen zijn bijvoorbeeld: &lsquo;Hoe moet worden omgegaan met de Nederlandse werkkostenregeling?&rsquo;, &lsquo;Kan de werknemer aanspraak maken op de 30%-regeling?&rsquo;. In dit artikel zal ik toelichten wat de inhoudingsplicht en de verleggingsregeling precies inhouden. Vervolgens zal ik aan de hand van een voorbeeld uitleggen wat de gevolgen zijn van het wel of niet (formeel) toepassen van de verleggingsregeling. Inhoudingsplicht en verleggingsregeling Wet LB 1964 In Nederland is de formele werkgever inhoudingsplichtige voor de loonbelasting. De formele werkgever is de werkgever waarmee de werknemer een arbeidsovereenkomst heeft gesloten. Indien er voor de buitenlandse werkgever een Nederlandse inhoudingsplicht ontstaat, betekent dit dat de buitenlandse werkgever de juiste bedragen aan loonbelasting &eacute;n, in het voorkomende geval, sociale zekerheidsbijdragen voor de werknemer dient te berekenen en af te dragen aan de Nederlandse Belastingdienst. Sinds 2013 bestaat de mogelijkheid dat in internationale situaties een Nederlandse groepsentiteit deze verplichting van de buitenlandse formele werkgever overneemt middels een verzoek bij de Nederlandse Belastingdienst. Deze regeling is neergelegd in artikel 6 lid 6 Wet LB 1964. De bovenstaande introductie en bijkomende risico&rsquo;s/verplichtingen van de Nederlandse inhoudingsplicht en verleggingsregeling Wet LB 1964 zal ik aan de hand van een voorbeeldsituatie verder toelichten. Voorbeeld uit de praktijk Werknemer X is woonachtig in Australi&euml; en is al 20 jaar werkzaam bij zijn werkgever Y Australia in Australi&euml;. Y Australia heeft hem aangeboden voor 6 jaar op uitzending te gaan naar de Nederlandse groepsentiteit van Y (hierna: Y Nederland). Omdat meneer X de zekerheid van zijn vaste contract niet wil verliezen tijdens zijn uitzending, zal hij zijn contract met Y Australia behouden en tijdens zijn uitzending met een uitzendingsovereenkomst voor Y Nederland werken. De kosten van het salaris van werknemer X zullen ge&iuml;ndividualiseerd door Y Australia worden doorbelast aan Y Nederland. Y Nederland geniet het voordeel van de werkzaamheden van werknemer X, voorziet hem van instructies en is zijn materi&euml;le werkgever. De heer X wordt belastingplichtige en sociaal verzekerd in Nederland. Inhoudingsplicht van Y Australia Doordat de heer X zowel belastingplichtig als sociaal verzekerd is in Nederland, heeft Y Australia de verplichting tot afdracht van de Nederlandse premies werknemersverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet enerzijds en de Nederlandse loonbelasting en premies volksverzekeringen anderzijds. Hieronder ga ik nader in op waarom dit onderscheid van belang is. 1. Nederlandse werknemersverzekeringen en de Zorgverzekeringswet Voor werknemers die sociaal verzekerd zijn in Nederland, zoals meneer X, is de buitenlandse werkgever (Y Australia) verplicht om de bijdragen voor de Nederlandse werknemersverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet af te dragen aan de Nederlandse Belastingdienst.(1) Als gevolg hiervan is Y Australia verplicht zich in Nederland te registreren als Nederlandse inhoudingsplichtige en een Nederlandse (schaduw)salarisadministratie te voeren. 2. Nederlandse loonbelasting en premies volksverzekeringen Indien de heer X alleen sociaal verzekerd was geweest in Nederland, dan was voor wat betreft de inhoudingsplicht hiermee de kous af voor Y Australia. De premies volksverzekeringen zou de heer X op aanslag via zijn Nederlandse aangifte Inkomstenbelasting kunnen betalen.(2) Echter, meneer X is niet alleen sociaal verzekerd in Nederland maar ook belastingplichtig. Een in Nederland gevestigde formele werkgever dient verplicht Nederlandse loonbelasting (&eacute;n premies volksverzekeringen) af te dragen indien deze &eacute;&eacute;n of meerdere werknemers in dienst heeft.(3) Echter, in ons voorbeeld is de Nederlandse entiteit &ldquo;slechts&rdquo; de materiele werkgever. Een buitenlandse formele werkgever, zoals Y Australia, is in beginsel alleen inhoudingsplichtige indien deze een vaste inrichting/vaste vertegenwoordiger in Nederland heeft(4) dan wel een verzoek doet om vrijwillig als Nederlands inhoudingsplichtige te worden aangemerkt.(5) Er is sprake van een zogenoemde fictieve vaste inrichting wanneer de buitenlandse werkgever &ldquo;werkzaamheden verricht die gericht zijn op het verlenen van tussenkomst ten behoeve van degenen die tegen beloning persoonlijke arbeid in Nederland verrichten en een derde ten behoeve van wie die arbeid wordt verricht&rdquo;.(6) De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 2007 expliciet bevestigd dat deze fictie ook geldt binnen concernverband.(7) Doordat meneer X in dit geval, kort gezegd, ter beschikking wordt gesteld aan Y Nederland, heeft Y Australia een fictieve vaste inrichting in Nederland voor loonheffingsdoeleinden. Y Australia is aldus verplicht zich in Nederland te registreren als inhoudingsplichtige en om Nederlandse loonbelasting voor meneer X in te houden en af te dragen. Aangezien de heer X ook in Nederland sociaal verzekerd is, dient Y Australia tevens premies volksverzekeringen op zijn salaris in te houden en af te dragen. Naast administratieve verplichtingen voor Y Australia, brengt deze Nederlandse inhoudingsplicht echter ook voordelen voor de werknemer met zich mee. In dit geval leidt de Nederlandse inhoudingsplicht voor meneer X er toe dat zijn Nederlandse loonbelasting en premies volksverzekeringen elke maand al worden ingehouden en afgedragen door zijn werkgever. Hij wordt daardoor in principe niet geconfronteerd met een te betalen bedrag aan Nederlandse inkomstenbelasting en premies volksverzekeringen na het indienen van zijn jaarlijkse Nederlandse aangifte inkomstenbelasting. Wel veronderstel ik hierbij dat Y Australia als werkgever de juiste bedragen aan loonbelasting en premies volksverzekeringen via de maandelijkse loonadministratie heeft ingehouden &eacute;n afgedragen aan de Nederlandse Belastingdienst. 3. Registratieformulier De registratie van een buitenlandse formele werkgever als Nederlandse inhoudingsplichtige voor loonheffingsdoeleinden kan worden gedaan door middel van een registratieformulier. Let wel op, het formulier biedt slechts de mogelijkheid tot registratie als inhoudingsplichtige voor loonbelasting &eacute;n premies volksverzekeringen en/of de premies werknemersverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage Zvw. Hierdoor kan een buitenlandse onderneming zich alleen aanmelden als Nederlandse inhoudingsplichtige voor de loonbelasting &eacute;n de volksverzekeringen, dus niet &eacute;&eacute;n van beiden afzonderlijk. Als een werknemer vervolgens niet verplicht verzekerd is, dan hoeven de premies volksverzekeringen natuurlijk niet verplicht te worden ingehouden en kunnen deze achterwege blijven. De verplichtingen in het kader van de Wet Allocatie Arbeidskrachten door Intermediairs (hierna: WAADI) zijn tevens van belang in dit kader. Verdere bespreking gaat het bestek van dit artikel echter te buiten. De verleggingsregeling Wet LB 1964 Een Nederlandse inhoudingsplicht brengt natuurlijk voor de buitenlandse werkgever de nodige administratieve uitdagingen met zich mee. Zo dient er namelijk door de buitenlandse werkgever zoals hierboven beschreven een Nederlandse (schaduw) administratie te worden opgezet en is de buitenlandse entiteit vaak niet op de hoogte van de Nederlandse wet- en regelgeving. Op basis van een besluit van 2005 werd daarom in de praktijk al vaak een beroep gedaan op de mogelijkheid om de Nederlandse groepsentiteit de inhoudingsplicht van de buitenlandse entiteit over te laten nemen.(8) In 2013 is uiteindelijk deze mogelijkheid tot het verleggen van de inhoudingsplicht gecodificeerd in de Wet LB 1964. Sindsdien is het wettelijk geregeld dat in internationale situaties een Nederlandse groepsentiteit (Y Nederland) deze verplichting van de buitenlandse formele werkgever (Y Australia) overneemt nadat een gezamenlijk verzoek hiertoe door de Nederlandse Belastingdienst is gehonoreerd.(9) Het grote voordeel hiervan is dat de Nederlandse entiteit vaak al een administratie in Nederland voert en kennis hierover beschikt. Deze verlegging zal dus relatief weinig extra administratieve lasten met zich meebrengen door het opnemen van &eacute;&eacute;n extra werknemer. Alvorens het verzoek tot verlegging te kunnen doen, zou Y Australi&euml; in principe eerst een Nederlands loonheffingennummer moeten aanvragen door middel van registratie als Nederlandse inhoudingsplichtige zoals in paragraaf 2 beschreven. In de praktijk wordt echter goedgekeurd dat de inhoudingsplicht direct van Y Australia naar Y Nederland verschuift, zonder dat Y Australia zich als Nederlandse inhoudingsplichtige heeft geregistreerd. De codificering van de verleggingsregeling in de Wet LB 1964 vanaf 2013 betekent op een paar punten een mogelijke lastenverzwaring ten opzichte van het besluit uit 2005. In principe dient namelijk per werknemer en per detachering een dergelijk verzoek tot verlegging te worden gedaan. In de praktijk zien we echter dat de Belastingdienst hier soepel mee om gaat en er normaliter akkoord mee gaat dat een verzoek om verlegging ook geldt voor toekomstige uitzendingen vanuit dezelfde buitenlandse entiteit naar dezelfde Nederlandse groepsvennootschap (zoals ook blijkt uit de toelichting).(10) Tevens moet nu formeel een gezamenlijk verzoek worden ingediend, terwijl voor de introductie van de verleggingsregeling in de Wet LB 1964 in 2013 de verlegging van de inhoudingsplicht ook zonder formeel verzoek mogelijk was. De verleggingsregeling en de sociale zekerheid De verleggingsregeling geldt ook voor de werknemersverzekeringen en de Zorgverzekeringswet. Hierdoor wordt de Nederlandse entiteit als werkgever voor sociale zekerheidsdoeleinden gezien en berekent de nieuwe aangewezen Nederlandse inhoudingsplichtige (in dit geval Y Nederland) de premies werknemersverzekeringen voor de buitenlandse werknemer hetzelfde als voor zijn eigen bestaande werknemers. Dat betekent ook dat de sectorindeling van de Nederlandse groepsentiteit bepalend is voor de hoogte van de premie. Ten aanzien van de WW-premie geldt dat er voor de hoogte dient te worden gekeken naar het type arbeidsovereenkomst van de werknemer (arbeidsovereenkomst voor onbepaalde of bepaalde tijd). Overige gevolgen van de verlegging van de Nederlandse inhoudingsplicht Het verleggen van de inhoudingsplicht brengt ook andere gevolgen met zich mee op het vlak van de loonbelasting en de sociale zekerheid, waarmee rekening gehouden moet worden bij het aanvragen van de verleggingsregeling. Algemene inhoudingsverplichtingen en verantwoordelijkheden Indien Y Australia g&eacute;&eacute;n gebruik wil maken van de mogelijkheid om haar Nederlandse inhoudingsplicht te verschuiven naar Y Nederland, dient Y Australia iedere periode de juiste bedragen aan loonbelasting en sociale zekerheidsbijdragen te berekenen en af te dragen aan de Nederlandse Belastingdienst. Om dit correct te doen, dient Y Australia (onder andere) aan de volgende verplichtingen te voldoen: aanmelden als Nederlandse inhoudingsplichtige voor de loonheffingen bij de Nederlandse Belastingdienst. De Nederlandse Belastingdienst zal dan op basis van deze registratie een loonheffingsnummer verstrekken aan Y Australia; en opzetten van een Nederlandse (schaduw) salarisadministratie inclusief Nederlandse werkkostenregeling; en verstrekken van een maandelijkse loonstrook en jaarlijkse loonstaat aan meneer X; en controleren van de verplichte sectorindeling zoals toegewezen door de Nederlandse Belastingdienst per brief aan de werkgever; en tijdig en correct doen van de maandelijkse loonaangifte &eacute;n afdragen van de Nederlandse loonbelasting en sociale zekerheidspremies; en het ter beschikking hebben van een actueel werknemersdossier van meneer X (met tenminste een kopie van een geldig ID-bewijs, een volledig ingevuld en ondertekend formulier loonbelastingverklaring en indien aanwezig een kopie van de 30%-regeling). Indien Y Australia w&eacute;l gebruik wil maken van de mogelijkheid om haar Nederlandse inhoudingsplicht te verschuiven naar Y Nederland, gelden dezelfde bovenstaande verplichtingen tevens voor Y Nederland. Echter, doordat Y Nederland al meerdere Nederlandse werknemers in dienst heeft voldoet zij al aan grotendeels aan de bovenstaande verplichtingen, aangezien zij al een Nederlandse salarisadministratie heeft voor haar reguliere Nederlandse werknemers. Let wel op, eventuele risico&rsquo;s zoals boetes en verschuldigde rente indien niet aan de Nederlandse wet- en regelgeving wordt voldaan, worden met de verlegging van de inhoudingsplicht ook naar Y Nederland verschoven. De Nederlandse werkkostenregeling In Nederland is voor de bepaling van de belastbaarheid van het loon de verplichte werkkostenregeling van toepassing. Kort samenvattend is dit een systeem waarbij voor elke Nederlandse inhoudingsplichtige in principe een vrije ruimte van 1,2% geldt (1,7% over de eerste EUR 400.000 totale loonsom van alle werknemers en 1,2% over de overige totale loonsom van alle werknemers), waarbij daarnaast nog een aantal vrijstellingen en nihil waarderingen van toepassing zijn. Indien de vrije ruimte wordt overschreden, dient de Nederlandse inhoudingsplichtige een eindheffing te betalen van 80% over het de som die de vrije ruimte overschrijdt. Indien de Nederlandse inhoudingsplicht van Y Australia naar Y Nederland verschuift, neemt Y Nederland tevens de verplichting en verantwoordelijkheid over van Y Australia om aan alle eisen van de Nederlandse werkkostenregeling te voldoen. De Nederlandse entiteit neemt dus de volledige inhoudingsplicht over. Dat betekent dat hij de werknemer in zijn administratie opneemt &ldquo;als ware het&rdquo; een van zijn eigen Nederlandse reguliere werknemers. Gevolg is dus ook dat het loon van de betreffende buitenlandse werknemer meetelt voor de toets van de vrije ruimte. Ander gevolg is dat alle gemaakte werkkosten van de werknemer ook meegeteld dienen te worden. De Nederlandse 30%-regeling Indien aan de voorwaarden van de Nederlandse 30%-regeling wordt voldaan, kan de Nederlandse 30%-regeling in de Nederlandse salarisadministratie worden toegepast op alle vergoedingen die in Nederland belast zijn. Indien de Nederlandse 30%-regeling voor meneer X wordt toegekend, mag de werkgever tot maximaal 30% van het bruto Nederlandse belastbare inkomen als belastingvrije vergoeding uitbetalen. Dit betekent dat het effectieve maximale belastingtarief in Nederland 34,65% bedraagt (dat wil zeggen 70% van het maximale Nederlandse belastingtarief in 2020; 49,50%). In 2020 zijn de vereisten om in aanmerking zijn, in het kort, als volgt: Het jaarlijkse belastbare inkomen van meneer X moet ten minste EUR 38.347 bedragen (exclusief de vrije 30% vergoeding, wat op een bruto salaris pakket van EUR 54.781 neerkomt); en Meneer X moet vanuit het buitenland worden aangeworven en heeft in de twee jaar v&oacute;&oacute;r zijn 1e werkdag in Nederland, meer dan 16 maanden op een afstand van ten minste 150 km van de Nederlandse grens gewoond; Tot en met 31 december 2018 gold een looptijd van maximaal acht jaar. Deze termijn werd en wordt gekort met eerdere perioden van verblijf of tewerkstelling in Nederland (in de afgelopen 25 jaar). Met ingang van 1 januari 2019 is deze looptijd gekort van acht naar vijf jaar. Nederlandse business-trips die niet meer dan 20 dagen per jaar bedragen of persoonlijke verblijven minder dan 6 weken per jaar, worden niet mee gerekend bij het vaststellen van een eventuele vermindering van looptijd. Verder is het belangrijk hierbij op te merken dat het alleen mogelijk is de Nederlandse 30%-regeling toe te passen indien er een Nederlandse salarisadministratie wordt gevoerd. Dit omdat de aanvraag van de Nederlandse 30%-regeling alleen door een Nederlandse inhoudingsplichtige en de werknemer samen kan worden gedaan. De werkgever (dit kan dus Y Australia of Y Nederland zijn, afhankelijk of de inhoudingsplicht verlegd wordt) en meneer X dienen samen voor de aanvraag van de Nederlandse 30%-regeling een aantal documenten in te vullen en aan te leveren. De werkelijke inhoudingsplichtige moet op het aanvraagformulier en toekenningsformulier vermeld staan. Als de inhoudingsplicht naar de Nederlandse entiteit verlegd is, zal dus ook die naam (Y Nederland) vermeld moeten worden bij de aanvraag van de Nederlandse 30%-regeling. Tips voor de praktijk Indien een werknemer door een buitenlandse groepsentiteit naar een Nederlandse groepsentiteit wordt uitgezonden is het belangrijk de verplichtingen op het vlak van Nederlandse inhoudingsplicht voor de loonheffingen nader te bekijken. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat een enkele toevoeging van de buitenlandse werknemer in de Nederlandse administratie van de Nederlandse groepsentiteit voldoende is. Formeel gezien dient er bij iedere uitzending door een buitenlandse werkgever samen met de Nederlandse werkgever een verzoek tot verlegging van de inhoudingsplicht te worden gedaan bij de Nederlandse Belastingdienst. Daarnaast is het belangrijk om te bekijken welke risico&rsquo;s en verplichtingen horen bij de Nederlandse inhoudingsplicht en een eventuele verlegging hiervan naar een Nederlandse groepsentiteit. Gezien een Nederlandse groepsentiteit vaak al meerdere reguliere Nederlandse werknemers in dienst heeft, is zij bekend met de daarmee samenhangende verplichtingen. Zodoende kan verlegging vaak een uitkomst bieden. Noten 1 Artikel 59 lid 1 Wet financiering sociale verzekeringen (hierna: Wfsv) regelt dat de premies werknemersverzekeringen worden geheven met overeenkomstige toepassing van de voor de heffing van de loonbelasting geldende regels. Artikel 49 lid 1 Zorgverzekeringswet kent eenzelfde regeling voor de heffing van de inkomensafhankelijke bijdrage voor de Zorgverzekeringswet. 2 Artikel 58 lid 1 Wfsv. 3 Artikel 58 lid 2 Wfsv regelt dat de premies volksverzekeringen worden geheven bij wijze van inhouding als er een inhoudingsplicht voor de loonbelasting bestaat op grond van artikel 6 Wet LB 1964. 4 Artikel 6 lid 2 sub a) Wet LB 1964. 5 Artikel 6, lid 2 sub b) Wet LB 1964. 6 Artikel 6 lid 3 sub c) Wet LB 1964. 7 Hoge Raad 29 juni 2007, ECLI NL:HR:2007. 8 Besluit van 21 oktober 2005, nr. CPP2005/2378M, NTFR 2005/1455 9 Artikel 6 lid 6 Wet LB 1964 regelt de verlegging van de inhoudingsplicht voor de loonbelasting. Artikel 9 lid 3 Wet op de Arbeidsongeschikteidsverzekering (hierna: WAO), artikel 11 lid 1 Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (hierna: WIA) verwijst naar de Ziektewet, artikel 1, lid l Zorgverzekeringswet (hierna: Zvw), artikel 10 lid c) Werkloosheidswet (hierna: WW), en 10 lid c) Ziektewet (hierna: ZW) regelen de verlegging voor de werknemersverzekeringen. De verlegging van de premie volksverzekeringen (Algemene Ouderdomswet, Algemene nabestaandenwet en Wet langdurige zorg) worden geregeld in artikel 8 lid 2 Wfsv. 10 Kamerstukken II, 2016-2017, 34 554, nr. 3, p. 21 (MvT Fiscale vereenvoudigingswet 2017).

Menu

De verleggingsregeling in de Wet LB: hoe zit het ook alweer?

Nieuws