Auteur: Prof.dr. M.J.G.A.M. Weerepas, werkzaam als hoogleraar bij de Universiteit Maastricht (marjon.weerepas@maastrichtuniversity.nl). Met dank aan S. Dolstra, student-assistent Capaciteitsgroep Belastingrecht.

Grensoverschrijdende arbeid is een fenomeen dat zich mag verheugen in een toenemende belangstelling. De grensoverschrijdende arbeid kan zich in vele vormen voordoen. Denk bijvoorbeeld aan de seizoenarbeiders die in de landbouw werkzaam zijn of aan kenniswerkers ofwel zogenoemde expats. Veel landen willen gebruik maken van hooggekwalificeerde werknemers. Dat zou goed zijn voor het stimuleren van de economie. Een aantal landen tracht deze werknemers uit het buitenland onder andere door middel van fiscaal gunstige regelingen aan te trekken. Wie in Nederland kenniswerker zegt, koppelt deze al snel aan de 30%-regeling, het Nederlandse instrument om buitenlandse kenniswerkers aan te trekken. De vraag is of andere landen ook een dergelijke fiscale regeling kennen, en zo ja, hoe is deze dan vormgegeven. In deze bijdrage volgen eerst enige cijfers over grensoverschrijdende arbeid, daarna een korte bespreking van de Nederlandse 30%-regeling. Vervolgens komt een overzicht van een aantal bijzondere fiscale regelingen van enige landen voor expats aan de orde. Gezien de beperkte ruimte is ervoor gekozen om slechts de hoofdlijnen van de regelingen van een beperkt aantal landen te beschrijven. Er is overigens ook een aantal landen, die geen bijzondere fiscale regelingen voor expats kennen. Voorbeelden zijn Duitsland(1) en Estland.