Fiscale proceduretermijnen in België worden verlengd

Auteur: mr. Sofie Jacobs, werkzaam als fiscaal advocaat bij Euregio Law & Tax (s.jacobs@euregio.law) Op 3 oktober werd in Belgi&euml; het wetsontwerp ingediend tot verlenging van de fiscale proceduretermijnen. De Belgische fiscus zal over langere onderzoekstermijnen beschikken om de toestand van de belastingplichtige te onderzoeken en zal over langere aanslagtermijnen beschikken om belastingen te heffen. Deze verlengde onderzoeks- en aanslagtermijnen zullen 4, 6 en 10 jaar bedragen. In deze bijdrage lichten wij toe welke belastingplichtigen door deze verlengde onderzoeks- en aanslagtermijnen geviseerd worden. Vandaag kan de Belgische fiscus bij niet-aangifte, laattijdige aangifte of wanneer de verschuldigde belasting hoger is dan de belasting vermeld in de aangifte, de belasting of de aanvullende belasting vestigen binnen een periode van 3 jaar vanaf 1 januari van het aanslagjaar. Deze termijn wordt met vier jaar verlengd indien er aanwijzingen zijn van fraude. Deze termijnen zouden volgens de wetgever echter niet meer aansluiten bij de steeds complexere opdrachten die de fiscus toevertrouwd krijgt. Om hieraan tegemoet te komen, worden in het wetsontwerp 4 termijnen voor de fiscale procedure voorzien, zijnde 3, 4, 6 of 10 jaar. De nieuwe aanslagtermijnen van 4, 6 en 10 jaar zullen van toepassing zijn vanaf aanslagjaar 2023 en zullen worden ingevoerd in art. 354 WIB. Deze verlenging van onderzoeks- en aanslagtermijnen gaat gepaard met een verlenging van de bewaartermijn voor documenten tot 10 jaar. Daarnaast wordt ook de bezwaartermijn voor de belastingplichtige om de aanslag aan te vechten opgetrokken tot 1 jaar in de plaats van de oorspronkelijke termijn van 6 maanden. Termijn van 4 jaar De oorspronkelijke onderzoeks- en aanslagtermijn van 3 jaar blijft behouden voor de situatie waarbij de aangifte tijdig werd ingediend. Deze termijn zal echter verlengd worden tot 4 jaar indien de aangifte laattijdig gebeurde of indien er geen aangifte werd ingediend. Termijn van 6 jaar Daarnaast zal een nieuwe termijn van 6 jaar van toepassing zijn bij niet-aangifte, laattijdige aangifte of wanneer de verschuldigde belasting hoger is dan de belasting vermeld in de aangifte, in een aantal specifieke gevallen met internationale aspecten. Dit zal met name het geval zijn wanneer de belastingplichtige een lokaal dossier moet indienen of een landenrapport. Deze verlenging van de onderzoeks- en aanslagtermijn is dan ook ingegeven door het feit dat de groepsstructuur en verrekenprijscontroles de taak van de fiscus zou bemoeilijken. Deze termijn zal ook worden toegepast indien in de aangifte betalingen aan belastingparadijzen zijn opgenomen. Daarnaast zal deze termijn van toepassing zijn wanneer in de aangifte van de roerende voorheffing vrijstellingen, verzakingen of verminderingen zijn opgenomen die worden toegekend op basis van een dubbelbelastingverdrag, de moeder-dochterrichtlijn of de interest- en royaltyrichtlijn. Tot slot worden ook aangiftes met een verrekening van het forfaitair gedeelte van de buitenlandse belasting (FBB) en aangiftes met meldingsplichtige elementen geviseerd door deze verlengde termijn van 6 jaar. Het gaat hierbij om meldingen die de fiscus ontvangt inzake (i) grensoverschrijdende constructies en de meldingen die de fiscus ontvangt van (ii) platformexploitanten op voorwaarde dat het betrokken bedrag minstens 25.000 EUR bedraagt. Volgens de wetgever zou het verkrijgen van informatie in deze situaties immers vaak tijdrovend zijn. Bovendien zou deze verlengde termijn meer ruimte geven aan de fiscus en de belastingplichtige om tot een akkoord te komen. Termijn van 10 jaar Tot slot zal er een termijn van 10 jaar van toepassing zijn indien er sprake is van fiscale fraude. Deze termijn vervangt de oorspronkelijke verlengde termijn van 7 jaar in geval van fraude. Hierbij zal de fiscus bovendien niet meer op voorhand moeten aangeven over welke aanwijzingen van belastingontduiking zij beschikt, doch zal het volstaan dat de fiscus enkel aangeeft dat er vermoedens van fraude zijn. Daarnaast zal de fiscus ook beschikken over een onderzoeks- en aanslagtermijn van 10 jaar indien het gaat om een &lsquo;complexe aangifte&rsquo;. Hiervan zal sprake zijn in 3 gevallen, namelijk wanneer (i) de aangifte het bestaan van juridische constructies in een andere staat moet vermelden, (ii) er sprake is van een hybridemismatch of (iii) wanneer de CFC-regelgeving moet worden toegepast. Momenteel bestaat er reeds een speciale aanslagtermijn van 10 jaar bij het gebruik van juridische constructies in belastingparadijzen waarbij deze constructies werden gebruikt om de herkomst of het bestaan van het vermogen te verhullen, doch het toepassingsgebied van de nieuwe aanslag- en onderzoekstermijn van 10 jaar is veel ruimer. Conclusie Vanaf aanslagjaar 2023 zullen de termijnen waarover de fiscus beschikt om een onderzoek te voeren en een aanslag te vestigen, drastisch worden uitgebreid. Vooral ondernemingen die internationaal actief zijn, worden geviseerd door deze verlengde onderzoeks- en aanslagtermijnen, waardoor zij helaas 6 tot zelfs 10 jaar rechtsonzekerheid zullen moeten ondergaan. Dat ondernemingen langer documentatie dienen bij te houden zal op zich niet tot al te veel problemen leiden, doch zij zullen er wel voor moeten zorgen dat zij na 6 of 10 jaar nog steeds elke transactie kunnen toelichten, ermee rekening houdend dat de mensen met kennis van zaken de onderneming mogelijk reeds hebben verlaten of er in tussentijd een overname heeft plaatsgevonden.

Menu

Fiscale proceduretermijnen in België worden verlengd

Nieuws