In België wonende DGA is dividendbelasting verschuldigd

N woont in Belgi&euml; en is DGA van een Nederlandse BV. Nederland hoeft de dividendbelasting niet terug te geven. Dat Belgi&euml; de Nederlandse dividendbelasting niet verrekent is een dispariteit en niet strijdig met het EU-recht. Bron: Hoge Raad, 12 november 2021, ECLI:NL:HR:2021:1679 Het arrest van de Hoge Raad en de uitspraak van het Gerechtshof zijn hieronder opgenomen. ------------------------------- Hoge Raad Datum uitspraak 12-11-2021 Datum publicatie 12-11-2021 Zaaknummer 20/01256 Formele relaties In cassatie op : ECLI:NL:GHSHE:2020:655, Bekrachtiging/bevestiging Rechtsgebieden Belastingrecht Bijzondere kenmerken Artikel 81 RO-zaken Cassatie Inhoudsindicatie HR: 81.1 RO. Uitspraak HOGE RAAD DER NEDERLANDEN BELASTINGKAMER Nummer 20/01256 Datum 12 november 2021 ARREST in de zaak van [X] te [Z], Belgi&euml; (hierna: belanghebbende) tegen de STAATSSECRETARIS VAN FINANCI&Euml;N op het beroep in cassatie tegen de uitspraak van het Gerechtshof 's-Hertogenbosch van 20 februari 2020, nr. 19/002971, op het hoger beroep van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant (nr. BRE 17/5612) betreffende een ten aanzien van belanghebbende gegeven beschikking inzake dividendbelasting. 1Geding in cassatie Belanghebbende, vertegenwoordigd door D.M.H. Klooster, heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld en daarbij een aantal middelen voorgesteld. De Staatssecretaris, vertegenwoordigd door [P], heeft een verweerschrift ingediend. 2Beoordeling van de middelen De Hoge Raad heeft de middelen over de uitspraak van het Hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze middelen niet kunnen leiden tot vernietiging van die uitspraak. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze middelen is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht (zie artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie). 3Proceskosten De Hoge Raad ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten. 4Beslissing De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond. Dit arrest is gewezen door de vice-president M.A. Fierstra als voorzitter, en de raadsheren E.F. Faase en J.A.R. van Eijsden, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 12 november 2021. 1ECLI:NL:GHSHE:2020:655. ----------- ECLI:NL:GHSHE:2020:655 Instantie Gerechtshof 's-Hertogenbosch Datum uitspraak 20-02-2020 Datum publicatie 28-04-2020 Zaaknummer 19/00297 Formele relaties Cassatie: ECLI:NL:HR:2021:1679, Bekrachtiging/bevestiging Rechtsgebieden Belastingrecht Bijzondere kenmerken Hoger beroep Inhoudsindicatie Belanghebbende woont in Belgi&euml; en houdt een aanmerkelijk belang in een in Nederland gevestigde BV. Dividenduitkeringen worden door Nederland met dividendbelasting belast. Belgi&euml; heft daar ook over en geeft geen verrekening van de Nederlandse dividendbelasting. Het hof is van oordeel dat Nederland het unierecht niet schendt met de onderhavige heffing van dividendbelasting. Uitspraak GERECHTSHOF &rsquo;s-HERTOGENBOSCH Team belastingrecht Meervoudige Belastingkamer Kenmerk: 19/00297 Uitspraak op het hoger beroep van [belanghebbende] , wonende te [woonplaats] (Belgi&euml;), hierna: belanghebbende, tegen de uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant (hierna: de rechtbank) van 19 april 2019, nummer BRE 17/5612, in het geding tussen belanghebbende, en de inspecteur van de Belastingdienst hierna: de inspecteur. 1Ontstaan en loop van het geding 1.1. Belanghebbende heeft verzocht om teruggave van dividendbelasting. Bij beschikking heeft de inspecteur dat verzoek afgewezen. Het daartegen door belanghebbende gemaakte bezwaar is bij uitspraak van de inspecteur afgewezen. 1.2. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de inspecteur beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard. 1.3. Belanghebbende heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. 1.4. De zitting heeft plaatsgehad op 24 januari 2020 te &rsquo;s-Hertogenbosch. Belanghebbende en zijn gemachtigde zijn, met voorafgaande telefonische kennisgeving aan het hof, niet verschenen. Namens de inspecteur is verschenen [inspecteur] . 1.5. Aan het slot van de zitting heeft het Hof het onderzoek gesloten en een schriftelijke uitspraak aangekondigd 2Feiten 2.1. Belanghebbende woont in Belgi&euml;. Belanghebbende is directeur en enig aandeelhouder van een in Nederland gevestigde B.V. (hierna: de BV). 2.2. Op 31 december 2012 is door de BV dividend aan belanghebbende uitgekeerd naar een bedrag van &euro; 100.000. De BV heeft ter zake van dat dividend 15% dividendbelasting (hierna: de dividendbelasting) ingehouden. 2.3. In Belgi&euml; is het dividend verminderd met de dividendbelasting (ofwel voor een bedrag van &euro; 85.000) aan de heffing van personenbelasting onderworpen. De totale belastingdruk op het dividend is: &euro; 36.250, dat is &euro; 15.000 dividendbelasting en &euro; 21.250 Belgische personenbelasting. 3Geschil en conclusies van partijen 3.1. In geschil is het antwoord op de vraag of belanghebbende recht heeft op teruggaaf van de dividendbelasting. Belanghebbende is van mening dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord. De inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan. 3.2. Belanghebbende concludeert tot teruggaaf van de dividendbelasting. De inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank. 4Gronden Ten aanzien van het geschil 4.1. Belanghebbendes verzoek om teruggaaf is gebaseerd op zijn stelling dat de heffing van dividendbelasting leidt tot een ongeoorloofde schending van het vrije kapitaalverkeer van artikel 63 VWEU. De inspecteur is van mening dat een dergelijke schending zich niet voordoet. 4.2. De rechtbank heeft belanghebbende in het ongelijk gesteld omdat (&hellip;) &ldquo;de uiteindelijke belastingdruk in Nederland voor belanghebbende lager is dan voor in Nederland woonachtige belastingplichtigen in eenzelfde situatie.&rdquo;1 De rechtbank heeft in dit verband meegewogen, onder verwijzing naar het arrest-Miljoen,2 dat niet is gesteld dat belanghebbende kosten heeft gemaakt die rechtstreeks verband houden met de inning van het dividend.3 Verder heeft de rechtbank overwogen dat de totale belastingdruk op het dividend het gevolg is van de parallelle uitoefening van belastingbevoegdheid van Nederland en Belgi&euml;, dat deze belastingheffingen niet op elkaar zijn afgestemd en dat belanghebbende op grond van het gemeenschapsrecht (bedoeld zal zijn: het unierecht) geen afdwingbaar recht heeft op voorkoming van dubbele belasting.4 4.3. In hoger beroep betoogt belanghebbende dat de rechtbank ten onrechte alleen acht heeft geslagen op de Nederlandse belastingheffing. Hij betoogt dat acht moet worden geslagen op de totale belastingdruk op het dividend. Nederland komt volgens belanghebbende (ook) zijn verplichtingen uit hoofde van het belastingverdrag met Belgi&euml; niet na. 4.4. Wat betreft belanghebbendes laatstbedoelde klacht geldt dat Nederland volgens het belastingverdrag met Belgi&euml; van 5 juni 20015 (hierna: het Belastingverdrag) bevoegd is tot de onderhavige heffing van dividendbelasting.6 Gezien artikel 23, lid 2, aanhef en letter b, van het Belastingverdrag brengt Belgi&euml; op de dividenden geheven Nederlandse belasting in mindering op Belgische belasting op de dividenden, echter onder voorbehoud van bepalingen van de Belgische wetgeving daaromtrent. Of en in hoeverre Belgi&euml; verdragsverplichtingen schendt, staat niet ter beoordeling van de Nederlandse belastingrechter. Nederland is, reeds gelet op het zojuist genoemde voorbehoud in de voorkomingsbepaling uit het Belastingverdrag, niet gehouden Belgi&euml; aan te spreken op al dan niet bestaande mogelijkheden tot verrekening van de dividendbelasting volgens Belgisch intern recht.7 4.5. Het hof verwerpt het betoog van belanghebbende ook voor het overige. De bepalingen betreffende het recht van op vrij verkeer van het VWEU normeren de eenzijdige uitoefening van rechtsmacht door de lidstaten. De (al dan niet parallelle) uitoefening van rechtsmacht door (een) andere (lid)staten is in beginsel niet van belang bij het antwoord op de vraag of de eenzijdige uitoefening van rechtsmacht door een lidstaat leidt tot schending van het recht op vrij verkeer. Een uitzondering daarop doet zich voor indien het ingevolge eenzijdige regels van die lidstaat nodig is om acht te slaan op de uitoefening van rechtsmacht, ook indien die door andere lidstaten wordt uitgeoefend, om te beoordelen of een lidstaat een niet-toegestaan onderscheid maakt tussen interne en grensoverschrijdende situaties. Dat kan bijvoorbeeld aan de orde zijn bij maatregelen ter voorkoming van economisch dubbele belastingheffing.8 4.6. Belanghebbende beklaagt zich echter (terecht) niet over dergelijke maatregelen, maar over de nadelige gevolgen van de uitoefening van rechtsmacht door twee lidstaten ten aanzien van hemzelf. Deze juridisch dubbele belastingheffing is weliswaar een gevolg van grensoverschrijdende economische activiteiten van belanghebbende, maar de bepalingen betreffende het recht op vrij verkeer bevat geen waarborg tegen alle nadelige gevolgen van die grensoverschrijding. De verkeersvrijheden bieden dan ook geen waarborg tegen juridisch dubbele belastingheffing.9 Zij bieden evenmin een remedie voor de omstandigheid dat de Belgische eenzijdige regelgeving betreffende de voorkoming van dubbele belasting kennelijk afwijkt van de Nederlandse eenzijdige regels daaromtrent. In zoverre is de dubbele belastingheffing waarmee belanghebbende wordt geconfronteerd het gevolg van een dispariteit. 4.7. Het voorgaande laat onverlet dat beoordeeld moet worden of Nederland het recht op vrij verkeer schendt doordat het zijn eenzijdige regels op (kortweg) discriminerende wijze heeft vormgegeven of toegepast.10 Zoals de rechtbank terecht heeft onderkend, is in dit verband van belang dat belanghebbende niet enkel dividendbelastingplichtig is ter zake van het dividend, maar tevens buitenlands belastingplichtig voor de inkomstenbelasting. Dat betekent dat de dividendbelasting voor belanghebbende geen eindheffing vormt, net zo min als voor een binnenlandse belastingplichtige ontvanger van dividenden in overigens gelijke omstandigheden. De dividendbelasting zelf is voorts voor zowel binnenlandse als buitenlandse belastingplichtigen aangewezen als voorheffing.11 Gelet daarop is, anders dan de rechtbank heeft verondersteld en anders dan de problematiek die aan de orde was in het arrest-Miljoen, irrelevant of en zo ja in hoeverre belanghebbende kosten heeft gemaakt in verband met de inning van de dividenden. Met die kosten wordt immers in de eindheffing (van inkomstenbelasting) op gelijke wijze rekening gehouden bij binnenlandse en buitenlandse belastingplichtigen.12 Ten slotte geldt voor buitenlandse belastingplichtigen die in een belastingverdragsstaat als Belgi&euml; woonachtig zijn, anders dan voor binnenlandse belastingplichtigen, de begrenzing van de Nederlandse belastingheffing over dividenden tot een percentage van 15% over het brutobedrag van die dividenden.13 Van een verschil in behandeling ten nadele van belanghebbende is geen sprake. 4.8. Gezien het voorgaande moet belanghebbende in het ongelijk worden gesteld. Ten aanzien van het griffierecht 4.9. Het hof ziet geen aanleiding om het griffierecht te laten vergoeden. Ten aanzien van de proceskosten 4.10. Het hof acht geen reden aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. 5Beslissing Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank. Aldus gedaan op 20 februari 2020 door P.C. van der Vegt, voorzitter, V.M. van Daalen-Mannaerts en D.A. Hofland, in tegenwoordigheid van P.A. Flutsch, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden. 1Overweging 2.8 uitspraak rechtbank. 2ECLI:EU:C:2015:608. 3Overwegingen 2.4 en 2.5 uitspraak rechtbank. 4Overweging 2.9 uitspraak rechtbank. 5Trb. 2001, 136. 6Artikel 10, lid 2, aanhef en letter b, van het Belastingverdrag. 7Arrest-Damseaux; HR 21 juni 2019, ECLI:NL:HR:2019:1019, ov. 2.3.2. 8Bijvoorbeeld arrest-Haribo, ECLI:EU:C:2011:61; arrest-Emerging Markets, ECLI:EU:C:2014:249. 9Bijvoorbeeld arrest-Haribo en arrest-Damseaux, ECLI:EU:C:2009:471 en de aldaar aangehaalde jurisprudentie. 10Vgl. arrest-Emerging Markets. 11Artikel 9.2, lid 1, aanhef en letter b, Wet IB 2001. 12Zie artikel 7.5, lid 1, artikel 4.12 en artikel 4.15, Wet IB 2001 13Artikel 10, lid 2, aanhef en letter b, Belastingverdrag.

Menu

In België wonende DGA is dividendbelasting verschuldigd

Nieuws