Grensoverschrijdend werken in de Belastingplannen 2019

Grensoverschrijdend werken komt in het Belastingplan 2019 veelvuldig in beeld. Met name in de Wet op de inkomstenbelasting 2001 en de Wet op de loonbelasting 1964 zijn een aantal wijzigingen terug te vinden, die ingaan per 1 januari 2019. De wijzigingen die te maken hebben met grensoverschrijdend werken zijn: 1. De looptijd van de 30%-regeling wordt beperkt tot 5 jaar, met een beperkt overgangsrecht; 2. Beperking brongebonden heffingskortingen voor inwoners derde-landen; 3. Hoogte van de heffingskortingen is afhankelijk van het wereldinkomen; 4. Systematiek conserverende aanslagen lijfrenten en pensioenen worden aangepast aan rechtspraak van de Hoge Raad; 5. Kwijtschelding/uitstel van betaling bij conserverende aanslagen aanmerkelijk belang. In het besloten deel worden deze vijf wijzigingen kort toegelicht. Verder vindt u daar per genoemd onderwerp de tekst van de voorstellen, met de bijbehorende toelichtingen. Toelichting: De looptijd van de 30%-regeling wordt beperkt tot 5 jaar met een beperkt overgangsrecht. Het was in het regeerakkoord al aangekondigd dat per 1 januari 2019 de looptijd van de 30%-regeling teruggebracht wordt van acht naar vijf jaar. De wijziging van de looptijd gaat ook gelden voor bestaande situaties. Dus voor een werknemer die voor 1 januari 2019 al vijf jaar gebruik maakte van de 30%-regeling, stopt de regeling per 1 januari 2019. Ook de parti&euml;le buitenlandse belastingplicht stopt na vijf jaar. De mogelijkheid tot vergoeding van de werkelijke extraterritoriale kosten vervalt eveneens na vijf jaar. Ook daarvoor gold een termijn van in beginsel acht jaar. Er is een overgangsregeling gemaakt voor de vergoeding van de schoolgelden voor het schooljaar 2018/2019 voor een internationale school. Deze kosten mogen in bestaande situaties wel nog dat schooljaar vergoed worden als extraterritoriale kosten. Beperking brongebonden heffingskortingen voor inwoners derde-landen In het Belastingplan 2018 is in de Wet op de loonbelasting opgenomen dat per 1 januari 2019 inwoners van de EU/EER, Zwitserland en de BES, geen recht meer hebben op algemene heffingskorting. Inwoners van buiten deze landenkring hebben daarnaast ook geen recht meer op de de arbeidskorting. Dit onderscheid vloeit voort uit jurisprudentie van het Hof van Justitie EU. Inwoners van de EU/EER en Zwitserland hebben volgens deze rechtspraak recht op de brongebonden heffingskortingen en kunnen zich op deze rechtspraak beroepen. Dit uitgangspunt wordt vanaf 1 januari 2019 ook in de Wet op de inkomstenbelasting opgenomen. Dat betekent dat vanaf 1 januari 2019 inwoners van een land buiten de genoemde landenkring ook in de inkomstenbelasting geen recht meer hebben op de brongebonden aftrekposten, zijnde de arbeidskorting en de inkomensafhankelijke combinatiekorting. Een uitzondering geldt voor inwoners van een land buiten de genoemde landenkring met een vaste inrichting in Nederland. In een migratiejaar kan nog voor het volledige bedrag recht bestaan op de genoemde brongebonden heffingskortingen. Hoogte van de heffingskortingen is afhankelijk van het wereldinkomen De hoogte van het inkomstenbelastingdeel van de arbeidskorting en de inkomensafhankelijke combinatiekorting wordt gebaseerd op het wereldarbeidsinkomen. Dit wordt nu expliciet in de wet opgenomen. Materieel is dit geen wijziging, maar wordt de wet in overeenstemming gebracht met de bestaande uitvoeringspraktijk. De wijziging wordt expliciet in de wet opgenomen in verband met het voorstel genoemd onder 2. Systematiek conserverende aanslagen lijfrenten en pensioenen worden aangepast aan rechtspraak van de Hoge Raad Op 14 juli 2017 heeft de Hoge Raad arrest gewezen inzake conserverende aanslagen voor lijfrenten en pensioenen. De Hoge Raad besliste dat een conserverende aanslag bij een emigratie naar een land met een belastingverdrag, dat Nederland geen heffingsrechten geeft op pensioenuitkeringen of afkoopsommen, verdragsmisbruik is. Dit is niet het geval als alleen die premies als conserverend inkomen in aanmerking worden genomen die zijn betaald in bepaalde periodes. Voor lijfrenten zijn dat de periodes tussen 1 januari 1992 en 1 januari 2001 en de periode na 15 juli 2009. Voor pensioenen gaat het om de periode na 15 juli 2009. Kwijtschelding bij conserverende aanslagen aanmerkelijk belang Deze wijzigingen betreffen invorderingsmaatregelen voor de conserverende aanslag bij inkomen uit aanmerkelijk belang. In de Invorderingswet wordt opgenomen dat voor wat betreft het berekenen van het bedrag waarvoor het uitstel wordt be&euml;indigd, vanaf 2020 aangesloten wordt bij het aanmerkelijkbelangtarief op het moment van be&euml;indiging van het uitstel. Een overeenkomstige regeling wordt opgenomen voor de kwijtschelding van een dergelijke conserverende aanslag. Naast bovenstaande voorgestelde wetgeving is uiteraard de afschaffing van de dividendbelasting van belang voor buitenlandse beleggers in Nederlandse aandelen. Dit is voorgesteld in een separaat wetsvoorstel (Wet bronbelasting 2020). Hieronder staat de tekst van de voorstellen, met de bijbehorende toelichtingen: Belastingplan 2019 ------------------------------- Arbeidskorting buiten landenkring Artikel I B. Artikel 2.7 wordt als volgt gewijzigd: 1. In het eerste lid, tweede zin, wordt &ldquo;volzin&rdquo; vervangen door &ldquo;zin&rdquo;. 2. Aan het eerste lid wordt een zin toegevoegd, luidende: Voor andere buitenlandse belastingplichtigen die inwoner zijn van een andere lidstaat van de Europese Unie, een staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES eilanden en voor andere buitenlandse belastingplichtigen met belastbare winst uit een Nederlandse onderneming als bedoeld in artikel 7.2, tweede lid, onderdeel a, die aanspraak kunnen maken op toepassing van een bepaling in een regeling ter voorkoming van dubbele belasting die discriminatie van vaste inrichtingen verbiedt, wordt het op grond van de eerste zin berekende gezamenlijke bedrag, na toepassing van regelingen ter voorkoming van dubbele belasting, verminderd met het bedrag van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting, voor zover dat betrekking heeft op de arbeidskorting of op de inkomensafhankelijke combinatiekorting. 3. In het tweede lid wordt &ldquo;bedrag van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting wordt&rdquo; vervangen door &ldquo;bedrag van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting, met uitzondering van het deel dat betrekking heeft op de arbeidskorting of inkomensafhankelijke combinatiekorting, wordt&rdquo;. 5.10. Toepassing heffingskortingen in de inkomstenbelasting voor buitenlandse belastingplichtigen Ten aanzien van de heffingskortingen in de inkomstenbelasting voor buitenlandse belastingplichtigen wordt voorgesteld om in de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB 2001) op te nemen dat niet-kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen die inwoner zijn van een andere lidstaat van de Europese Unie, een staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES-eilanden7 (de landenkring) in voorkomende gevallen steeds recht hebben op het belastingdeel van de arbeidskorting en van de inkomensafhankelijke combinatiekorting. De wet wordt hiermee op dit punt in overeenstemming gebracht met het EU-recht. Dit voorstel is in lijn met de maatregel uit het pakket Belastingplan 2018 op grond waarvan buitenlandse belastingplichtigen die buiten de landenkring wonen vanaf 2019 in de loonbelasting niet langer recht hebben op het belastingdeel van de heffingskortingen. In verband met bepalingen in (Nederlandse) belastingverdragen die discriminatie van vaste inrichtingen verbieden wordt voorgesteld het recht op het belastingdeel van de arbeidskorting en van de inkomensafhankelijke combinatiekorting ook te regelen voor de betreffende buitenlandse belastingplichtigen die een onderneming drijven met behulp van een vaste inrichting in Nederland. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Algemeen Artikel I, onderdeel B (artikel 2.7 van de Wet inkomstenbelasting 2001) In de Wet IB 2001 is nu alleen voor binnenlandse belastingplichtigen en kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen geregeld dat zij recht hebben op het belastingdeel van de heffingskortingen. Niet-kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen die inwoner zijn van een andere lidstaat van de EU, een staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES-eilanden (de landenkring) hebben op grond van het EU-recht echter ook recht op het belastingdeel van aan arbeid gekoppelde heffingskortingen: de arbeidskorting en de inkomensafhankelijke combinatiekorting (IACK). Door de voorgestelde verankering hiervan in de Wet IB 2001 wordt de wet op dit punt in overeenstemming met het EU-recht gebracht. In veel Nederlandse belastingverdragen zijn non-discriminatiebepalingen opgenomen waar, voor zover in dit kader relevant, uit volgt dat de belastingheffing ter zake van een vaste inrichting die een inwoner van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat heeft, in die andere staat niet ongunstiger mag zijn dan de belastingheffing ter zake van ondernemingen gedreven door inwoners van die andere staat die dezelfde werkzaamheden uitoefenen. In dat kader wordt voorgesteld ook het recht op het belastingdeel van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting, voor zover dat betrekking heeft op de arbeidskorting of op de IACK, voor de betreffende buitenlandse belastingplichtigen die met behulp van een vaste inrichting een onderneming in Nederland drijven, wettelijk te verankeren. Vanaf 2019 zullen (beperkte aantallen) buitenlandse belastingplichtigen van buiten de landenkring niet langer het inkomstenbelastingdeel van de arbeidskorting of van de IACK ontvangen, tenzij zij een onderneming drijven met behulp van een vaste inrichting in Nederland en op hen een bepaling in een belastingverdrag met Nederland van toepassing is die discriminatie van vaste inrichtingen verbiedt. Het voorstel is in lijn met de maatregel uit het pakket Belastingplan 2018 op grond waarvan deze belastingplichtigen vanaf 2019 in de loonbelasting niet langer recht hebben op het belastingdeel van de heffingskortingen. Het zorgt ervoor dat op dit punt geen discrepantie gaat ontstaan tussen de loonbelasting en de inkomstenbelasting. In verband met het voorgaande wordt voorgesteld het eerste lid van artikel 2.7 Wet IB 2001 te wijzigen. De voorgestelde wijziging van het tweede lid van genoemd artikel 2.7 is bedoeld om de wettekst in overeenstemming te brengen met de huidige op het EU-recht afgestemde uitvoeringspraktijk. Hiermee wordt gecodificeerd dat de arbeidskorting en de IACK bij belastingplichtigen die niet gedurende het gehele kalenderjaar binnenlandse belastingplichtige of kwalificerende buitenlandse belastingplichtige zijn, niet tijdsevenredig worden verminderd, maar volledig worden toegepast. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting ----------------------------------------------------- Hoogte heffingskortingen afhankelijk van wereldinkomen Artikel I F. Aan artikel 7.2 wordt een lid toegevoegd, luidende: 18. Indien bij een buitenlandse belastingplichtige als bedoeld in artikel 2.7, eerste lid, derde zin, een heffingskorting afhankelijk is van zijn arbeidsinkomen of van dat van zijn partner, wordt voor de bepaling hiervan uitgegaan van het volgens de regels voor binnenlandse belastingplichtigen berekende arbeidsinkomen. Artikel I, onderdeel F (artikel 7.2 van de Wet inkomstenbelasting 2001) Het voorstel om een achttiende lid toe te voegen aan artikel 7.2 Wet IB 2001 vloeit voort uit de voorgestelde wijziging van artikel 2.7 van die wet. Genoemd achttiende lid heeft tot gevolg dat &ndash; in overeenstemming met de huidige uitvoeringspraktijk &ndash; bij de buitenlandse belastingplichtigen die het betreft, net als bij kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen en bij binnenlandse belastingplichtigen, de hoogte van het inkomstenbelastingdeel van de arbeidskorting en de IACK wordt gebaseerd op het wereldarbeidsinkomen. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting ------------------------------------------ Overgangsrecht conserverende aanslagen lijfrente en pensioen Artikel I Artikel 10a.19 Overgangsbepaling conserverende aanslagen lijfrente en pensioen 1. Voor de toepassing van artikel 3.136, tweede lid, blijven de aldaar bedoelde premies buiten beschouwing voor zover deze betrekking hebben op de periode tot en met 31 december 1991 of op de periode van 1 januari 2001 tot en met 15 juli 2009. 2. Voor de toepassing van artikel 3.136, derde lid, blijven de aldaar bedoelde aanspraken en bijdragen buiten beschouwing voor zover deze betrekking hebben op de periode tot en met 15 juli 2009. 5.12. Conserverende aanslag lijfrente en pensioen Op 14 juli 2017 heeft de Hoge Raad prejudici&euml;le vragen beantwoord over de conserverende aanslag die bij emigratie wordt opgelegd ter zake van pensioen- en lijfrenteaanspraken. Uit deze antwoorden volgt dat het opleggen van een conserverende aanslag ter zake van pensioen- en lijfrenteaanspraken in bepaalde situaties in strijd is met de goede verdragstrouw. Deze prejudici&euml;le beslissing van de Hoge Raad wordt met dit wetsvoorstel gecodificeerd. Het ging om de vraag of Nederland bij emigratie een bedrag als negatieve uitgaven voor inkomensvoorzieningen door middel van een conserverende aanslag in de heffing mag betrekken in situaties dat een verdrag ter voorkoming van dubbele belasting het heffingsrecht over de (al dan niet periodieke) pensioen- en lijfrente-inkomsten bij uitsluiting toewijst aan de woonstaat (exclusieve woonstaatheffing).9 De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de conserverende aanslag voor pensioenen en lijfrenten, zoals die op grond van de huidige wetgeving wordt opgelegd ingeval sprake is van een exclusieve woonstaatheffing, niet in strijd is met de goede verdragstrouw, behalve voor zover de conserverende aanslag ziet op: a. uitgaven voor lijfrenteaanspraken die zijn gedaan in de periode v&oacute;&oacute;r 1 januari 1992 of in de periode van 1 januari 2001 tot en met 15 juli 2009; b. aanspraken en bijdragen ingevolge een pensioenregeling die v&oacute;&oacute;r 16 juli 2009 niet tot het loon zijn gerekend. Het bij conserverende aanslag in de heffing betrekken van de hiervoor genoemde uitgaven, onderscheidenlijk aanspraken en bijdragen, is volgens de Hoge Raad in strijd met de goede verdragstrouw, omdat op basis van de in de betreffende perioden geldende wetgeving &ndash; ook ingeval sprake was van een exclusieve woonstaatheffing &ndash; de waarde in het economische verkeer van de lijfrente- of pensioenaanspraak geheel of gedeeltelijk tot het inkomen werd gerekend. De beslissing van de Hoge Raad leidt derhalve tot compartimentering van de grondslag die bij conserverende aanslag in de heffing wordt betrokken indien in deze grondslag mede uitgaven voor lijfrenteaanspraken, onderscheidenlijk niet tot het loon gerekende aanspraken en bijdragen ingevolge een pensioenregeling, zijn opgenomen die betrekking hebben op de genoemde perioden en sprake is van een exclusieve woonstaatheffing. Deze compartimentering wordt in dit voorstel van wet geregeld. Memorie van Toelichting BP 2019 - Algemeen Artikel I, onderdeel K (artikel 10a.19 van de Wet inkomstenbelasting 2001) In het voorgestelde artikel 10a.19 Wet IB 2001 wordt een prejudici&euml;le beslissing van de Hoge Raad gecodificeerd.1 De Hoge Raad heeft beslist dat het ter zake van pensioen- en lijfrenteaanspraken bij conserverende aanslag in de heffing betrekken van uitgaven, aanspraken of bijdragen niet is toegestaan voor zover deze uitgaven, aanspraken of bijdragen betrekking hebben op bepaalde periodes en een belastingverdrag het heffingsrecht over pensioen-/lijfrente-inkomsten bij uitsluiting toewijst aan de woonstaat van de belastingplichtige.2 Artikel 3.136, tweede lid, Wet IB 2001 regelt onder meer dat bij emigratie naar een land waarmee in het verdrag een exclusieve woonstaatheffing is overeengekomen in afwijking van de hoofdregel van artikel 3.136, eerste lid, Wet IB 2001 niet de waarde in het economische verkeer van de lijfrenteaanspraak als negatieve uitgaven voor inkomensvoorzieningen in aanmerking wordt genomen, maar de in aftrek gebrachte premies voor aanspraken als bedoeld in artikel 3.124, eerste lid, onderdelen a, b en c, Wet IB 2001, en de in aftrek gebrachte premies voor aanspraken als bedoeld in artikel 1.7, tweede lid, onderdeel b, Wet IB 2001 (maar ten hoogste de waarde in het economische verkeer van de aanspraak op het moment onmiddellijk voorafgaand aan de emigratie). In het voorgestelde artikel 10a.19, eerste lid, Wet IB 2001 wordt overeenkomstig de beslissing van de Hoge Raad geregeld dat voor de toepassing van artikel 3.136, tweede lid, Wet IB 2001 de aldaar bedoelde premies niet in aanmerking worden genomen voor zover deze premies betrekking hebben op de periode v&oacute;&oacute;r 1 januari 1992 of op de periode van 1 januari 2001 tot en met 15 juli 2009. Een soortgelijke overgangsbepaling is voor de conserverende aanslag voor pensioenen van artikel 3.136, derde lid, Wet IB 2001 opgenomen in het voorgestelde artikel 10a.19, tweede lid, Wet IB 2001. Artikel 3.136, derde lid, Wet IB 2001 regelt dat bij emigratie naar een land waarmee in het verdrag een exclusieve woonstaatheffing is overeengekomen &ndash; in afwijking van de in artikel 3.83, eerste lid, Wet IB 2001 opgenomen hoofdregel - aanspraken en bijdragen ingevolge een pensioenregeling, voor zover deze niet tot het loon zijn gerekend, in aanmerking worden genomen als negatieve uitgaven voor inkomensvoorzieningen.3 In het voorgestelde artikel 10a.19, tweede lid, Wet IB 2001 wordt overeenkomstig de beslissing van de Hoge Raad geregeld dat bij de toepassing van artikel 3.136, derde lid, Wet IB 2001 de aldaar bedoelde aanspraken en bijdragen niet in aanmerking worden genomen voor zover deze aanspraken en bijdragen betrekking hebben op de periode tot en met 15 juli 2009. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting -------------------------------------------- 30%-regeling Artikel XIIV F. Artikel 31a wordt als volgt gewijzigd: 1. Het tweede lid, onderdeel e, komt te luiden: e. extra kosten van tijdelijk verblijf buiten het land van herkomst in het kader van de dienstbetrekking (extraterritoriale kosten);. 2. Onder vernummering van het zevende tot en met elfde lid tot negende tot en met dertiende lid worden twee leden ingevoegd, luidende: 7. Voor bij of krachtens algemene maatregel van bestuur aan te wijzen groepen werknemers die door een inhoudingsplichtige van buiten Nederland in dienstbetrekking worden genomen, geldt, onder daarbij te stellen voorwaarden, dat vergoedingen van kosten en verstrekkingen van verblijf buiten het land van herkomst gedurende ten hoogste vijf jaar ten minste worden beschouwd als vergoeding voor extraterritoriale kosten tot ten hoogste 30% van het daarbij aan te wijzen gedeelte van het loon, alsmede tot het bedrag van de daarbij aan te wijzen schoolgelden. 8. Voor bij of krachtens algemene maatregel van bestuur aan te wijzen groepen werknemers die door een inhoudingsplichtige buiten Nederland worden uitgezonden, geldt, onder daarbij te stellen voorwaarden, dat vergoedingen van kosten en verstrekkingen van verblijf buiten het land van herkomst ten minste worden beschouwd als vergoeding voor extraterritoriale kosten tot ten hoogste 30% van het daarbij aan te wijzen gedeelte van het loon, alsmede tot het bedrag van de daarbij aan te wijzen schoolgelden. G. Artikel 39e vervalt. Artikel XIV In afwijking van artikel XIII, onderdeel F, worden vergoedingen en verstrekkingen tot het bedrag van de bij of krachtens artikel 31a, zevende lid, van de Wet op de loonbelasting 1964 aan te wijzen schoolgelden ook na de ingevolge die bepaling geldende periode van ten hoogste vijf jaar in aanmerking genomen als vergoeding voor extraterritoriale kosten als bedoeld in artikel 31a, zevende lid, van de Wet op de loonbelasting 1964, mits deze schoolgelden betrekking hebben op het schooljaar 2018/2019 en worden vergoed of verstrekt tijdens de tot 1 januari 2019 voor de werknemer geldende periode van ten hoogste acht jaar, bedoeld in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964 zoals dat op 31 december 2018 luidde of de tot 1 januari 2019 voor de werknemer geldende periode van ten hoogste tien jaar, bedoeld in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964 zoals dat op 31 december 2011 luidde. 6.1. Verkorten maximale looptijd 30%-regeling Voor werkgevers bestaat de mogelijkheid om werknemers de extra kosten van tijdelijk verblijf buiten het land van herkomst in het kader van de dienstbetrekking (extraterritoriale kosten ofwel ETK) onbelast te vergoeden via de zogenoemde ETK-regeling. De 30%-regeling is een verbijzondering van deze ETK-regeling. De 30%-regeling biedt werkgevers de mogelijkheid om onder voorwaarden in ieder geval11 een forfaitair bedrag van maximaal 30% van het loon12 onbelast te vergoeden aan bepaalde werknemers die tijdelijk buiten het land van herkomst werken.13,14 In 2017 is de 30%-regeling voor ingekomen werknemers op doeltreffendheid en doelmatigheid ge&euml;valueerd. Het rapport Evaluatie 30%-regeling (de evaluatie) is op 13 juni 2017 aangeboden aan de Tweede Kamer. In de kabinetsreactie is toegelicht dat het kabinet naar aanleiding van deze evaluatie heeft besloten de maximale looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers met drie jaar te verkorten van maximaal acht jaar tot maximaal vijf jaar. Uit de evaluatie blijkt dat deze verkorting van de looptijd zorgt voor een hogere doelmatigheid van de 30%-regeling, terwijl de doeltreffendheid nauwelijks wordt beperkt. Uit de evaluatie blijkt onder meer dat de 30%-regeling voor circa 80% van de betreffende ingekomen werknemers niet langer dan vijf jaar wordt toegepast. Daarbij wordt opgemerkt dat van de ingekomen werknemers waarvoor de 30%-regeling langer dan vijf jaar wordt toegepast, een substantieel aandeel zich structureel of zeer langdurig in Nederland vestigt. Hier vloeit logischerwijs uit voort dat na een verblijf in Nederland van vijf jaar geen sprake meer is van tijdelijk verblijf. Voor de mogelijkheid om de werkelijke ETK onbelast te vergoeden zal daarom in de praktijk ook worden uitgegaan van een maximumperiode van vijf jaar. Zoals vermeld in de eerdergenoemde kabinetsreactie is het voorstel de verkorting van de maximale looptijd van de 30%-regeling per 1 januari 2019 met drie jaar voor zowel de nieuwe als de bestaande gevallen te laten gelden. Voor een werknemer waarvoor op de beschikking 30%-regeling een einddatum staat in de periode 1 januari 2019 tot en met 1 januari 2022 betekent dit dat de 30%-regeling door de verkorting van de looptijd vanaf 1 januari 2019 niet langer mag worden toegepast. Voor een werknemer met een beschikking met een einddatum na 1 januari 2022 geldt dat de looptijd feitelijk met drie jaar wordt verkort. Dit zal betekenen dat de 30%-regeling na uiterlijk vijf jaar niet langer kan worden toegepast. In 2017 werd de 30%-regeling toegepast voor ruim 74.000 ingekomen werknemers. Naar inschatting van de Belastingdienst worden maximaal circa 11.000 werknemers meteen per 1 januari 2019 door de verkorting geraakt. Daarnaast bereiken gedurende het jaar 2019 maximaal circa 6.500 werknemers de vijfjaarsgrens. Voor deze twee groepen werknemers geldt dat zij per 1 januari 2019 of in de loop van het jaar geen gebruik meer kunnen maken van de 30%-regeling. Van de overige ingekomen werknemers zal een groot deel (nog) geen last hebben van de verkorting van de looptijd. Volgens Dialogic wordt immers in 80% van de gevallen de 30%-regeling maximaal vijf jaar toegepast. De verkorting van de maximale looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers werkt door naar de keuzeregeling voor parti&euml;le buitenlandse belastingplicht in de heffing van inkomstenbelasting, omdat het keuzerecht alleen kan worden toegepast gedurende de looptijd van de 30%-regeling. Het uitgangspunt is dat wetswijzigingen onmiddellijke werking hebben. Dat betekent dat wetswijzigingen ook van toepassing zijn op bestaande gevallen. In beginsel kan voor uitzonderingssituaties afwijking van het uitgangspunt van onmiddellijke werking nodig zijn. Hierbij dient een afweging te worden gemaakt van de belangen van degenen die (mogelijk) geraakt worden door de nieuwe wetgeving, in dit geval de inhoudingsplichtigen die de 30%-regeling reeds toepassen en de werknemers waarvoor de 30%-regeling reeds wordt toegepast, tegen de belangen van andere inhoudingsplichtigen en belastingplichtigen die niet een dergelijke tegemoetkoming krijgen. Het kabinet acht overgangsrecht in dit geval juridisch niet noodzakelijk. Hierbij is mede in ogenschouw genomen dat het ontbreken van overgangsrecht op 20 april 2018 expliciet is benoemd in de kabinetsreactie op de evaluatie van de 30%-regeling. Hiernaast heeft de Belastingdienst in juni 2018 de werknemers en de inhoudingsplichtigen die het betreft per brief over de voorgenomen wijziging ge&iuml;nformeerd. Hoewel het kabinet overgangsrecht juridisch niet noodzakelijk acht, stelt het kabinet, mede gelet op de vele ontvangen reacties op de aangekondigde onmiddellijke werking van de maatregel per 1 januari 2019, overgangsrecht voor met betrekking tot de schoolgelden voor internationale scholen. Het betreft een tegemoetkoming voor de werknemers voor wie de omstandigheid dat werkgevers de schoolgelden voor internationale scholen niet langer onbelast kunnen vergoeden of verstrekken een grote financi&euml;le impact kan hebben. Het overgangsrecht houdt in dat schoolgelden voor internationale scholen voor het schooljaar 2018/2019 ook na de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt, mits deze schoolgelden binnen de oorspronkelijke looptijd worden vergoed of verstrekt. Memorie van Toelichting BP 2019 - Algemeen Artikel I, onderdeel A (artikel 2.6 van de Wet inkomstenbelasting 2001) In artikel 2.6 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB 2001) is voor bepaalde groepen werknemers als bedoeld in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964 (Wet LB 1964) de keuzeregeling voor parti&euml;le buitenlandse belastingplicht opgenomen. In verband met de voorgestelde wijziging van artikel 31a Wet LB 1964 behoeft deze verwijzing aanpassing. Artikel XIII, onderdeel F (artikel 31a van de Wet op de loonbelasting 1964) In artikel 31a, tweede lid, Wet LB 1964 zijn in de diverse onderdelen vergoedingen en verstrekkingen aangewezen die een werkgever onbelast aan een werknemer mag vergoeden. Het huidige tweede lid, onderdeel e, van artikel 31a Wet LB 1964 bevat in dit kader de wettelijke omschrijving van zowel de algemene regeling voor onbelaste vergoeding van de (werkelijke) extraterritoriale kosten (ETK-regeling) als voor de forfaitaire invulling daarvan (de 30%-regeling voor ingekomen en voor uitgezonden werknemers). De voorgestelde tekst van genoemd onderdeel e bevat enkel nog de in de huidige tekst van dat onderdeel opgenomen omschrijving van de algemene regeling voor onbelaste vergoeding van de werkelijke extraterritoriale kosten. Voor de overzichtelijkheid is ervoor gekozen om het kader voor de 30%-regeling voor ingekomen werknemers en de 30%-regeling voor uitgezonden werknemers op te nemen in twee nieuwe leden. Het voorgestelde zevende lid van artikel 31a Wet LB 1964 heeft betrekking op de zogenoemde ingekomen werknemers. Zij kunnen samen met hun werkgever verzoeken om de 30%-regeling toe te passen. De tekst van genoemd zevende lid heeft tot gevolg dat de maximale looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers wordt ingekort van acht jaar tot vijf jaar. In feite betekent dit voor bestaande gevallen dat de einddatum op de beschikking voor de 30%-regeling met precies drie jaar wordt vervroegd, maar niet verder dan tot 31 december 2018. Voor het overige is met dit lid geen inhoudelijke wijziging beoogd. Het voorgestelde achtste lid van artikel 31a Wet LB 1964 ziet op de 30%-regeling voor de zogenoemde uitgezonden werknemers. Met dit lid is geen inhoudelijke wijziging beoogd. Voorgesteld wordt bovenstaande aanpassingen op 1 januari 2019 in werking te laten treden. De wijzigingen zijn aangekondigd in de kabinetsreactie op de evaluatie van de 30%-regeling. Artikel XIII, onderdeel G (artikel 39e van de Wet op de loonbelasting 1964) Zoals in het algemeen deel van deze memorie is toegelicht, wordt het &ndash; afgezien van de hierna toegelichte overgangsmaatregel voor schoolgelden voor internationale scholen &ndash; niet nodig geacht nadere overgangsmaatregelen te treffen. Uit oogpunt van gelijke behandeling is het wenselijk om voor ingekomen werknemers die uiterlijk op 31 december 2011 al een vergoeding genoten waarop de 30%-regeling van toepassing is, en voor wie de looptijd mogelijk nog niet is verstreken, het destijds in artikel 39e Wet LB 1964 opgenomen overgangsrecht te laten vervallen. Daarmee geldt voor deze groep een looptijd (v&oacute;&oacute;r aftrek van perioden van eerdere tewerkstelling of eerder verblijf) van minimaal zeven jaar. Artikel XIV (overgangsrecht) De verkorting van de looptijd van de 30%-regeling betekent ook een verkorting van de periode waarin de schoolgelden voor internationale scholen, bedoeld in artikel 10e, achtste lid, van het Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965, onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt. Dit kan grote financi&euml;le impact hebben op gezinnen met kinderen die in Nederland naar een internationale school gaan en die langer dan vijf jaar in Nederland blijven. Om dit effect voor de korte termijn weg te nemen, wordt, zoals in het algemeen deel van deze memorie is toegelicht, overgangsrecht voorgesteld. Het voorstel is dat aan werknemers waarvoor enkel door de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling deze schoolgelden voor het schooljaar 2018/2019 niet meer onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt, ook na de verkorte looptijd &ndash; dus als de 30%-regeling en de ETK-regeling voor deze werknemers niet meer kunnen worden toegepast - toch de schoolgelden voor dit schooljaar onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt. Voorwaarde is dat deze schoolgelden worden vergoed of verstrekt binnen de looptijd die voor de betreffende werknemer voor de toepassing van de 30%-regeling zou hebben gegolden zonder de verkorting van die looptijd per 1 januari 2019. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting ------------------------------- Kwijtschelding conserverende aanslag AB Artikel XXIX De Invorderingswet 1990 wordt met ingang van 1 januari 2020 als volgt gewijzigd: A. In artikel 25, achtste lid, onderdeel b, wordt &ldquo;25 percent van&rdquo; vervangen door &ldquo;het in artikel 2.12 van de Wet inkomstenbelasting 2001 vermelde percentage vermenigvuldigd met&rdquo;. B. In artikel 26, vijfde lid, onderdeel a, wordt &ldquo;een vierde van&rdquo; vervangen door &ldquo;het in artikel 2.12 van de Wet inkomstenbelasting 2001 vermelde percentage vermenigvuldigd met&rdquo;. Artikel XXIX, onderdeel A (artikel 25 van de Invorderingswet 1990) Op grond van artikel 25, achtste lid, van de Invorderingswet 1990 (IW 1990) kan de ontvanger uitstel van betaling verlenen van een belastingaanslag inkomstenbelasting ter zake van geconserveerd inkomen uit aanmerkelijk belang. Het uitstel wordt onder meer (gedeeltelijk) be&euml;indigd ingeval de vennootschap waarin de belastingschuldige de aandelen of winstbewijzen houdt reserves uitkeert aan de belastingschuldige. Het uitstel wordt dan ingetrokken voor een bedrag ter grootte van 25% van de uitgedeelde reserves op de aandelen of winstbewijzen die aan het uitstel ten grondslag liggen. In verband met de wijziging van het box 2-tarief in 2020 en 2021 wordt voorgesteld ook artikel 25, achtste lid, onderdeel b, IW 1990 aan te passen. In dat kader wordt voorgesteld voor wat betreft het berekenen van het bedrag waarvoor het uitstel wordt be&euml;indigd, vanaf 2020 aan te sluiten bij het ingevolge artikel 2.12 Wet IB 2001 op het moment van be&euml;indiging van het uitstel van toepassing zijnde aanmerkelijkbelangtarief. Artikel XXIX, onderdeel B (artikel 26 van de Invorderingswet 1990) Op grond van artikel 26, vijfde lid, onderdeel a, IW 1990 kan de ontvanger kwijtschelding van belasting verlenen indien uitstel van betaling wordt be&euml;indigd (op grond van artikel 25, achtste lid, IW 1990) omdat aandelen of winstbewijzen worden vervreemd en de waarde in het economische verkeer van die aandelen of winstbewijzen is gedaald (anders dan door teruggaaf van gestort kapitaal, uitkering van reserves of overgang van rechten op andere aandelen of winstbewijzen). In lijn met de voorgestelde aanpassing van artikel 25 IW 1990 wordt voorgesteld in artikel 26, vijfde lid, onderdeel a, IW 1990 voor wat betreft het berekenen van het bedrag van de kwijtschelding vanaf 2020 aan te sluiten bij het ingevolge artikel 2.12 Wet IB 2001 op het moment van kwijtschelding van toepassing zijnde aanmerkelijkbelangtarief. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting Grensoverschrijdend werken komt in het Belastingplan 2019 veelvuldig in beeld. Met name in de Wet op de inkomstenbelasting 2001 en de Wet op de loonbelasting 1964 zijn een aantal wijzigingen terug te vinden, die ingaan per 1 januari 2019. De wijzigingen die te maken hebben met grensoverschrijdend werken zijn: 1. De looptijd van de 30%-regeling wordt beperkt tot 5 jaar, met een beperkt overgangsrecht; 2. Beperking brongebonden heffingskortingen voor inwoners derde-landen; 3. Hoogte van de heffingskortingen is afhankelijk van het wereldinkomen; 4. Systematiek conserverende aanslagen lijfrenten en pensioenen worden aangepast aan rechtspraak van de Hoge Raad; 5. Kwijtschelding/uitstel van betaling bij conserverende aanslagen aanmerkelijk belang. In het besloten deel worden deze vijf wijzigingen kort toegelicht. Verder vindt u daar per genoemd onderwerp de tekst van de voorstellen, met de bijbehorende toelichtingen. Toelichting: De looptijd van de 30%-regeling wordt beperkt tot 5 jaar met een beperkt overgangsrecht. Het was in het regeerakkoord al aangekondigd dat per 1 januari 2019 de looptijd van de 30%-regeling teruggebracht wordt van acht naar vijf jaar. De wijziging van de looptijd gaat ook gelden voor bestaande situaties. Dus voor een werknemer die voor 1 januari 2019 al vijf jaar gebruik maakte van de 30%-regeling, stopt de regeling per 1 januari 2019. Ook de parti&euml;le buitenlandse belastingplicht stopt na vijf jaar. De mogelijkheid tot vergoeding van de werkelijke extraterritoriale kosten vervalt eveneens na vijf jaar. Ook daarvoor gold een termijn van in beginsel acht jaar. Er is een overgangsregeling gemaakt voor de vergoeding van de schoolgelden voor het schooljaar 2018/2019 voor een internationale school. Deze kosten mogen in bestaande situaties wel nog dat schooljaar vergoed worden als extraterritoriale kosten. Beperking brongebonden heffingskortingen voor inwoners derde-landen In het Belastingplan 2018 is in de Wet op de loonbelasting opgenomen dat per 1 januari 2019 inwoners van de EU/EER, Zwitserland en de BES, geen recht meer hebben op algemene heffingskorting. Inwoners van buiten deze landenkring hebben daarnaast ook geen recht meer op de de arbeidskorting. Dit onderscheid vloeit voort uit jurisprudentie van het Hof van Justitie EU. Inwoners van de EU/EER en Zwitserland hebben volgens deze rechtspraak recht op de brongebonden heffingskortingen en kunnen zich op deze rechtspraak beroepen. Dit uitgangspunt wordt vanaf 1 januari 2019 ook in de Wet op de inkomstenbelasting opgenomen. Dat betekent dat vanaf 1 januari 2019 inwoners van een land buiten de genoemde landenkring ook in de inkomstenbelasting geen recht meer hebben op de brongebonden aftrekposten, zijnde de arbeidskorting en de inkomensafhankelijke combinatiekorting. Een uitzondering geldt voor inwoners van een land buiten de genoemde landenkring met een vaste inrichting in Nederland. In een migratiejaar kan nog voor het volledige bedrag recht bestaan op de genoemde brongebonden heffingskortingen. Hoogte van de heffingskortingen is afhankelijk van het wereldinkomen De hoogte van het inkomstenbelastingdeel van de arbeidskorting en de inkomensafhankelijke combinatiekorting wordt gebaseerd op het wereldarbeidsinkomen. Dit wordt nu expliciet in de wet opgenomen. Materieel is dit geen wijziging, maar wordt de wet in overeenstemming gebracht met de bestaande uitvoeringspraktijk. De wijziging wordt expliciet in de wet opgenomen in verband met het voorstel genoemd onder 2. Systematiek conserverende aanslagen lijfrenten en pensioenen worden aangepast aan rechtspraak van de Hoge Raad Op 14 juli 2017 heeft de Hoge Raad arrest gewezen inzake conserverende aanslagen voor lijfrenten en pensioenen. De Hoge Raad besliste dat een conserverende aanslag bij een emigratie naar een land met een belastingverdrag, dat Nederland geen heffingsrechten geeft op pensioenuitkeringen of afkoopsommen, verdragsmisbruik is. Dit is niet het geval als alleen die premies als conserverend inkomen in aanmerking worden genomen die zijn betaald in bepaalde periodes. Voor lijfrenten zijn dat de periodes tussen 1 januari 1992 en 1 januari 2001 en de periode na 15 juli 2009. Voor pensioenen gaat het om de periode na 15 juli 2009. Kwijtschelding bij conserverende aanslagen aanmerkelijk belang Deze wijzigingen betreffen invorderingsmaatregelen voor de conserverende aanslag bij inkomen uit aanmerkelijk belang. In de Invorderingswet wordt opgenomen dat voor wat betreft het berekenen van het bedrag waarvoor het uitstel wordt be&euml;indigd, vanaf 2020 aangesloten wordt bij het aanmerkelijkbelangtarief op het moment van be&euml;indiging van het uitstel. Een overeenkomstige regeling wordt opgenomen voor de kwijtschelding van een dergelijke conserverende aanslag. Naast bovenstaande voorgestelde wetgeving is uiteraard de afschaffing van de dividendbelasting van belang voor buitenlandse beleggers in Nederlandse aandelen. Dit is voorgesteld in een separaat wetsvoorstel (Wet bronbelasting 2020). Hieronder staat de tekst van de voorstellen, met de bijbehorende toelichtingen: Belastingplan 2019 ------------------------------- Arbeidskorting buiten landenkring Artikel I B. Artikel 2.7 wordt als volgt gewijzigd: 1. In het eerste lid, tweede zin, wordt &ldquo;volzin&rdquo; vervangen door &ldquo;zin&rdquo;. 2. Aan het eerste lid wordt een zin toegevoegd, luidende: Voor andere buitenlandse belastingplichtigen die inwoner zijn van een andere lidstaat van de Europese Unie, een staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES eilanden en voor andere buitenlandse belastingplichtigen met belastbare winst uit een Nederlandse onderneming als bedoeld in artikel 7.2, tweede lid, onderdeel a, die aanspraak kunnen maken op toepassing van een bepaling in een regeling ter voorkoming van dubbele belasting die discriminatie van vaste inrichtingen verbiedt, wordt het op grond van de eerste zin berekende gezamenlijke bedrag, na toepassing van regelingen ter voorkoming van dubbele belasting, verminderd met het bedrag van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting, voor zover dat betrekking heeft op de arbeidskorting of op de inkomensafhankelijke combinatiekorting. 3. In het tweede lid wordt &ldquo;bedrag van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting wordt&rdquo; vervangen door &ldquo;bedrag van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting, met uitzondering van het deel dat betrekking heeft op de arbeidskorting of inkomensafhankelijke combinatiekorting, wordt&rdquo;. 5.10. Toepassing heffingskortingen in de inkomstenbelasting voor buitenlandse belastingplichtigen Ten aanzien van de heffingskortingen in de inkomstenbelasting voor buitenlandse belastingplichtigen wordt voorgesteld om in de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB 2001) op te nemen dat niet-kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen die inwoner zijn van een andere lidstaat van de Europese Unie, een staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES-eilanden7 (de landenkring) in voorkomende gevallen steeds recht hebben op het belastingdeel van de arbeidskorting en van de inkomensafhankelijke combinatiekorting. De wet wordt hiermee op dit punt in overeenstemming gebracht met het EU-recht. Dit voorstel is in lijn met de maatregel uit het pakket Belastingplan 2018 op grond waarvan buitenlandse belastingplichtigen die buiten de landenkring wonen vanaf 2019 in de loonbelasting niet langer recht hebben op het belastingdeel van de heffingskortingen. In verband met bepalingen in (Nederlandse) belastingverdragen die discriminatie van vaste inrichtingen verbieden wordt voorgesteld het recht op het belastingdeel van de arbeidskorting en van de inkomensafhankelijke combinatiekorting ook te regelen voor de betreffende buitenlandse belastingplichtigen die een onderneming drijven met behulp van een vaste inrichting in Nederland. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Algemeen Artikel I, onderdeel B (artikel 2.7 van de Wet inkomstenbelasting 2001) In de Wet IB 2001 is nu alleen voor binnenlandse belastingplichtigen en kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen geregeld dat zij recht hebben op het belastingdeel van de heffingskortingen. Niet-kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen die inwoner zijn van een andere lidstaat van de EU, een staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES-eilanden (de landenkring) hebben op grond van het EU-recht echter ook recht op het belastingdeel van aan arbeid gekoppelde heffingskortingen: de arbeidskorting en de inkomensafhankelijke combinatiekorting (IACK). Door de voorgestelde verankering hiervan in de Wet IB 2001 wordt de wet op dit punt in overeenstemming met het EU-recht gebracht. In veel Nederlandse belastingverdragen zijn non-discriminatiebepalingen opgenomen waar, voor zover in dit kader relevant, uit volgt dat de belastingheffing ter zake van een vaste inrichting die een inwoner van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat heeft, in die andere staat niet ongunstiger mag zijn dan de belastingheffing ter zake van ondernemingen gedreven door inwoners van die andere staat die dezelfde werkzaamheden uitoefenen. In dat kader wordt voorgesteld ook het recht op het belastingdeel van de heffingskorting voor de inkomstenbelasting, voor zover dat betrekking heeft op de arbeidskorting of op de IACK, voor de betreffende buitenlandse belastingplichtigen die met behulp van een vaste inrichting een onderneming in Nederland drijven, wettelijk te verankeren. Vanaf 2019 zullen (beperkte aantallen) buitenlandse belastingplichtigen van buiten de landenkring niet langer het inkomstenbelastingdeel van de arbeidskorting of van de IACK ontvangen, tenzij zij een onderneming drijven met behulp van een vaste inrichting in Nederland en op hen een bepaling in een belastingverdrag met Nederland van toepassing is die discriminatie van vaste inrichtingen verbiedt. Het voorstel is in lijn met de maatregel uit het pakket Belastingplan 2018 op grond waarvan deze belastingplichtigen vanaf 2019 in de loonbelasting niet langer recht hebben op het belastingdeel van de heffingskortingen. Het zorgt ervoor dat op dit punt geen discrepantie gaat ontstaan tussen de loonbelasting en de inkomstenbelasting. In verband met het voorgaande wordt voorgesteld het eerste lid van artikel 2.7 Wet IB 2001 te wijzigen. De voorgestelde wijziging van het tweede lid van genoemd artikel 2.7 is bedoeld om de wettekst in overeenstemming te brengen met de huidige op het EU-recht afgestemde uitvoeringspraktijk. Hiermee wordt gecodificeerd dat de arbeidskorting en de IACK bij belastingplichtigen die niet gedurende het gehele kalenderjaar binnenlandse belastingplichtige of kwalificerende buitenlandse belastingplichtige zijn, niet tijdsevenredig worden verminderd, maar volledig worden toegepast. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting ----------------------------------------------------- Hoogte heffingskortingen afhankelijk van wereldinkomen Artikel I F. Aan artikel 7.2 wordt een lid toegevoegd, luidende: 18. Indien bij een buitenlandse belastingplichtige als bedoeld in artikel 2.7, eerste lid, derde zin, een heffingskorting afhankelijk is van zijn arbeidsinkomen of van dat van zijn partner, wordt voor de bepaling hiervan uitgegaan van het volgens de regels voor binnenlandse belastingplichtigen berekende arbeidsinkomen. Artikel I, onderdeel F (artikel 7.2 van de Wet inkomstenbelasting 2001) Het voorstel om een achttiende lid toe te voegen aan artikel 7.2 Wet IB 2001 vloeit voort uit de voorgestelde wijziging van artikel 2.7 van die wet. Genoemd achttiende lid heeft tot gevolg dat &ndash; in overeenstemming met de huidige uitvoeringspraktijk &ndash; bij de buitenlandse belastingplichtigen die het betreft, net als bij kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen en bij binnenlandse belastingplichtigen, de hoogte van het inkomstenbelastingdeel van de arbeidskorting en de IACK wordt gebaseerd op het wereldarbeidsinkomen. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting ------------------------------------------ Overgangsrecht conserverende aanslagen lijfrente en pensioen Artikel I Artikel 10a.19 Overgangsbepaling conserverende aanslagen lijfrente en pensioen 1. Voor de toepassing van artikel 3.136, tweede lid, blijven de aldaar bedoelde premies buiten beschouwing voor zover deze betrekking hebben op de periode tot en met 31 december 1991 of op de periode van 1 januari 2001 tot en met 15 juli 2009. 2. Voor de toepassing van artikel 3.136, derde lid, blijven de aldaar bedoelde aanspraken en bijdragen buiten beschouwing voor zover deze betrekking hebben op de periode tot en met 15 juli 2009. 5.12. Conserverende aanslag lijfrente en pensioen Op 14 juli 2017 heeft de Hoge Raad prejudici&euml;le vragen beantwoord over de conserverende aanslag die bij emigratie wordt opgelegd ter zake van pensioen- en lijfrenteaanspraken. Uit deze antwoorden volgt dat het opleggen van een conserverende aanslag ter zake van pensioen- en lijfrenteaanspraken in bepaalde situaties in strijd is met de goede verdragstrouw. Deze prejudici&euml;le beslissing van de Hoge Raad wordt met dit wetsvoorstel gecodificeerd. Het ging om de vraag of Nederland bij emigratie een bedrag als negatieve uitgaven voor inkomensvoorzieningen door middel van een conserverende aanslag in de heffing mag betrekken in situaties dat een verdrag ter voorkoming van dubbele belasting het heffingsrecht over de (al dan niet periodieke) pensioen- en lijfrente-inkomsten bij uitsluiting toewijst aan de woonstaat (exclusieve woonstaatheffing).9 De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de conserverende aanslag voor pensioenen en lijfrenten, zoals die op grond van de huidige wetgeving wordt opgelegd ingeval sprake is van een exclusieve woonstaatheffing, niet in strijd is met de goede verdragstrouw, behalve voor zover de conserverende aanslag ziet op: a. uitgaven voor lijfrenteaanspraken die zijn gedaan in de periode v&oacute;&oacute;r 1 januari 1992 of in de periode van 1 januari 2001 tot en met 15 juli 2009; b. aanspraken en bijdragen ingevolge een pensioenregeling die v&oacute;&oacute;r 16 juli 2009 niet tot het loon zijn gerekend. Het bij conserverende aanslag in de heffing betrekken van de hiervoor genoemde uitgaven, onderscheidenlijk aanspraken en bijdragen, is volgens de Hoge Raad in strijd met de goede verdragstrouw, omdat op basis van de in de betreffende perioden geldende wetgeving &ndash; ook ingeval sprake was van een exclusieve woonstaatheffing &ndash; de waarde in het economische verkeer van de lijfrente- of pensioenaanspraak geheel of gedeeltelijk tot het inkomen werd gerekend. De beslissing van de Hoge Raad leidt derhalve tot compartimentering van de grondslag die bij conserverende aanslag in de heffing wordt betrokken indien in deze grondslag mede uitgaven voor lijfrenteaanspraken, onderscheidenlijk niet tot het loon gerekende aanspraken en bijdragen ingevolge een pensioenregeling, zijn opgenomen die betrekking hebben op de genoemde perioden en sprake is van een exclusieve woonstaatheffing. Deze compartimentering wordt in dit voorstel van wet geregeld. Memorie van Toelichting BP 2019 - Algemeen Artikel I, onderdeel K (artikel 10a.19 van de Wet inkomstenbelasting 2001) In het voorgestelde artikel 10a.19 Wet IB 2001 wordt een prejudici&euml;le beslissing van de Hoge Raad gecodificeerd.1 De Hoge Raad heeft beslist dat het ter zake van pensioen- en lijfrenteaanspraken bij conserverende aanslag in de heffing betrekken van uitgaven, aanspraken of bijdragen niet is toegestaan voor zover deze uitgaven, aanspraken of bijdragen betrekking hebben op bepaalde periodes en een belastingverdrag het heffingsrecht over pensioen-/lijfrente-inkomsten bij uitsluiting toewijst aan de woonstaat van de belastingplichtige.2 Artikel 3.136, tweede lid, Wet IB 2001 regelt onder meer dat bij emigratie naar een land waarmee in het verdrag een exclusieve woonstaatheffing is overeengekomen in afwijking van de hoofdregel van artikel 3.136, eerste lid, Wet IB 2001 niet de waarde in het economische verkeer van de lijfrenteaanspraak als negatieve uitgaven voor inkomensvoorzieningen in aanmerking wordt genomen, maar de in aftrek gebrachte premies voor aanspraken als bedoeld in artikel 3.124, eerste lid, onderdelen a, b en c, Wet IB 2001, en de in aftrek gebrachte premies voor aanspraken als bedoeld in artikel 1.7, tweede lid, onderdeel b, Wet IB 2001 (maar ten hoogste de waarde in het economische verkeer van de aanspraak op het moment onmiddellijk voorafgaand aan de emigratie). In het voorgestelde artikel 10a.19, eerste lid, Wet IB 2001 wordt overeenkomstig de beslissing van de Hoge Raad geregeld dat voor de toepassing van artikel 3.136, tweede lid, Wet IB 2001 de aldaar bedoelde premies niet in aanmerking worden genomen voor zover deze premies betrekking hebben op de periode v&oacute;&oacute;r 1 januari 1992 of op de periode van 1 januari 2001 tot en met 15 juli 2009. Een soortgelijke overgangsbepaling is voor de conserverende aanslag voor pensioenen van artikel 3.136, derde lid, Wet IB 2001 opgenomen in het voorgestelde artikel 10a.19, tweede lid, Wet IB 2001. Artikel 3.136, derde lid, Wet IB 2001 regelt dat bij emigratie naar een land waarmee in het verdrag een exclusieve woonstaatheffing is overeengekomen &ndash; in afwijking van de in artikel 3.83, eerste lid, Wet IB 2001 opgenomen hoofdregel - aanspraken en bijdragen ingevolge een pensioenregeling, voor zover deze niet tot het loon zijn gerekend, in aanmerking worden genomen als negatieve uitgaven voor inkomensvoorzieningen.3 In het voorgestelde artikel 10a.19, tweede lid, Wet IB 2001 wordt overeenkomstig de beslissing van de Hoge Raad geregeld dat bij de toepassing van artikel 3.136, derde lid, Wet IB 2001 de aldaar bedoelde aanspraken en bijdragen niet in aanmerking worden genomen voor zover deze aanspraken en bijdragen betrekking hebben op de periode tot en met 15 juli 2009. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting -------------------------------------------- 30%-regeling Artikel XIIV F. Artikel 31a wordt als volgt gewijzigd: 1. Het tweede lid, onderdeel e, komt te luiden: e. extra kosten van tijdelijk verblijf buiten het land van herkomst in het kader van de dienstbetrekking (extraterritoriale kosten);. 2. Onder vernummering van het zevende tot en met elfde lid tot negende tot en met dertiende lid worden twee leden ingevoegd, luidende: 7. Voor bij of krachtens algemene maatregel van bestuur aan te wijzen groepen werknemers die door een inhoudingsplichtige van buiten Nederland in dienstbetrekking worden genomen, geldt, onder daarbij te stellen voorwaarden, dat vergoedingen van kosten en verstrekkingen van verblijf buiten het land van herkomst gedurende ten hoogste vijf jaar ten minste worden beschouwd als vergoeding voor extraterritoriale kosten tot ten hoogste 30% van het daarbij aan te wijzen gedeelte van het loon, alsmede tot het bedrag van de daarbij aan te wijzen schoolgelden. 8. Voor bij of krachtens algemene maatregel van bestuur aan te wijzen groepen werknemers die door een inhoudingsplichtige buiten Nederland worden uitgezonden, geldt, onder daarbij te stellen voorwaarden, dat vergoedingen van kosten en verstrekkingen van verblijf buiten het land van herkomst ten minste worden beschouwd als vergoeding voor extraterritoriale kosten tot ten hoogste 30% van het daarbij aan te wijzen gedeelte van het loon, alsmede tot het bedrag van de daarbij aan te wijzen schoolgelden. G. Artikel 39e vervalt. Artikel XIV In afwijking van artikel XIII, onderdeel F, worden vergoedingen en verstrekkingen tot het bedrag van de bij of krachtens artikel 31a, zevende lid, van de Wet op de loonbelasting 1964 aan te wijzen schoolgelden ook na de ingevolge die bepaling geldende periode van ten hoogste vijf jaar in aanmerking genomen als vergoeding voor extraterritoriale kosten als bedoeld in artikel 31a, zevende lid, van de Wet op de loonbelasting 1964, mits deze schoolgelden betrekking hebben op het schooljaar 2018/2019 en worden vergoed of verstrekt tijdens de tot 1 januari 2019 voor de werknemer geldende periode van ten hoogste acht jaar, bedoeld in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964 zoals dat op 31 december 2018 luidde of de tot 1 januari 2019 voor de werknemer geldende periode van ten hoogste tien jaar, bedoeld in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964 zoals dat op 31 december 2011 luidde. 6.1. Verkorten maximale looptijd 30%-regeling Voor werkgevers bestaat de mogelijkheid om werknemers de extra kosten van tijdelijk verblijf buiten het land van herkomst in het kader van de dienstbetrekking (extraterritoriale kosten ofwel ETK) onbelast te vergoeden via de zogenoemde ETK-regeling. De 30%-regeling is een verbijzondering van deze ETK-regeling. De 30%-regeling biedt werkgevers de mogelijkheid om onder voorwaarden in ieder geval11 een forfaitair bedrag van maximaal 30% van het loon12 onbelast te vergoeden aan bepaalde werknemers die tijdelijk buiten het land van herkomst werken.13,14 In 2017 is de 30%-regeling voor ingekomen werknemers op doeltreffendheid en doelmatigheid ge&euml;valueerd. Het rapport Evaluatie 30%-regeling (de evaluatie) is op 13 juni 2017 aangeboden aan de Tweede Kamer. In de kabinetsreactie is toegelicht dat het kabinet naar aanleiding van deze evaluatie heeft besloten de maximale looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers met drie jaar te verkorten van maximaal acht jaar tot maximaal vijf jaar. Uit de evaluatie blijkt dat deze verkorting van de looptijd zorgt voor een hogere doelmatigheid van de 30%-regeling, terwijl de doeltreffendheid nauwelijks wordt beperkt. Uit de evaluatie blijkt onder meer dat de 30%-regeling voor circa 80% van de betreffende ingekomen werknemers niet langer dan vijf jaar wordt toegepast. Daarbij wordt opgemerkt dat van de ingekomen werknemers waarvoor de 30%-regeling langer dan vijf jaar wordt toegepast, een substantieel aandeel zich structureel of zeer langdurig in Nederland vestigt. Hier vloeit logischerwijs uit voort dat na een verblijf in Nederland van vijf jaar geen sprake meer is van tijdelijk verblijf. Voor de mogelijkheid om de werkelijke ETK onbelast te vergoeden zal daarom in de praktijk ook worden uitgegaan van een maximumperiode van vijf jaar. Zoals vermeld in de eerdergenoemde kabinetsreactie is het voorstel de verkorting van de maximale looptijd van de 30%-regeling per 1 januari 2019 met drie jaar voor zowel de nieuwe als de bestaande gevallen te laten gelden. Voor een werknemer waarvoor op de beschikking 30%-regeling een einddatum staat in de periode 1 januari 2019 tot en met 1 januari 2022 betekent dit dat de 30%-regeling door de verkorting van de looptijd vanaf 1 januari 2019 niet langer mag worden toegepast. Voor een werknemer met een beschikking met een einddatum na 1 januari 2022 geldt dat de looptijd feitelijk met drie jaar wordt verkort. Dit zal betekenen dat de 30%-regeling na uiterlijk vijf jaar niet langer kan worden toegepast. In 2017 werd de 30%-regeling toegepast voor ruim 74.000 ingekomen werknemers. Naar inschatting van de Belastingdienst worden maximaal circa 11.000 werknemers meteen per 1 januari 2019 door de verkorting geraakt. Daarnaast bereiken gedurende het jaar 2019 maximaal circa 6.500 werknemers de vijfjaarsgrens. Voor deze twee groepen werknemers geldt dat zij per 1 januari 2019 of in de loop van het jaar geen gebruik meer kunnen maken van de 30%-regeling. Van de overige ingekomen werknemers zal een groot deel (nog) geen last hebben van de verkorting van de looptijd. Volgens Dialogic wordt immers in 80% van de gevallen de 30%-regeling maximaal vijf jaar toegepast. De verkorting van de maximale looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers werkt door naar de keuzeregeling voor parti&euml;le buitenlandse belastingplicht in de heffing van inkomstenbelasting, omdat het keuzerecht alleen kan worden toegepast gedurende de looptijd van de 30%-regeling. Het uitgangspunt is dat wetswijzigingen onmiddellijke werking hebben. Dat betekent dat wetswijzigingen ook van toepassing zijn op bestaande gevallen. In beginsel kan voor uitzonderingssituaties afwijking van het uitgangspunt van onmiddellijke werking nodig zijn. Hierbij dient een afweging te worden gemaakt van de belangen van degenen die (mogelijk) geraakt worden door de nieuwe wetgeving, in dit geval de inhoudingsplichtigen die de 30%-regeling reeds toepassen en de werknemers waarvoor de 30%-regeling reeds wordt toegepast, tegen de belangen van andere inhoudingsplichtigen en belastingplichtigen die niet een dergelijke tegemoetkoming krijgen. Het kabinet acht overgangsrecht in dit geval juridisch niet noodzakelijk. Hierbij is mede in ogenschouw genomen dat het ontbreken van overgangsrecht op 20 april 2018 expliciet is benoemd in de kabinetsreactie op de evaluatie van de 30%-regeling. Hiernaast heeft de Belastingdienst in juni 2018 de werknemers en de inhoudingsplichtigen die het betreft per brief over de voorgenomen wijziging ge&iuml;nformeerd. Hoewel het kabinet overgangsrecht juridisch niet noodzakelijk acht, stelt het kabinet, mede gelet op de vele ontvangen reacties op de aangekondigde onmiddellijke werking van de maatregel per 1 januari 2019, overgangsrecht voor met betrekking tot de schoolgelden voor internationale scholen. Het betreft een tegemoetkoming voor de werknemers voor wie de omstandigheid dat werkgevers de schoolgelden voor internationale scholen niet langer onbelast kunnen vergoeden of verstrekken een grote financi&euml;le impact kan hebben. Het overgangsrecht houdt in dat schoolgelden voor internationale scholen voor het schooljaar 2018/2019 ook na de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt, mits deze schoolgelden binnen de oorspronkelijke looptijd worden vergoed of verstrekt. Memorie van Toelichting BP 2019 - Algemeen Artikel I, onderdeel A (artikel 2.6 van de Wet inkomstenbelasting 2001) In artikel 2.6 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB 2001) is voor bepaalde groepen werknemers als bedoeld in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964 (Wet LB 1964) de keuzeregeling voor parti&euml;le buitenlandse belastingplicht opgenomen. In verband met de voorgestelde wijziging van artikel 31a Wet LB 1964 behoeft deze verwijzing aanpassing. Artikel XIII, onderdeel F (artikel 31a van de Wet op de loonbelasting 1964) In artikel 31a, tweede lid, Wet LB 1964 zijn in de diverse onderdelen vergoedingen en verstrekkingen aangewezen die een werkgever onbelast aan een werknemer mag vergoeden. Het huidige tweede lid, onderdeel e, van artikel 31a Wet LB 1964 bevat in dit kader de wettelijke omschrijving van zowel de algemene regeling voor onbelaste vergoeding van de (werkelijke) extraterritoriale kosten (ETK-regeling) als voor de forfaitaire invulling daarvan (de 30%-regeling voor ingekomen en voor uitgezonden werknemers). De voorgestelde tekst van genoemd onderdeel e bevat enkel nog de in de huidige tekst van dat onderdeel opgenomen omschrijving van de algemene regeling voor onbelaste vergoeding van de werkelijke extraterritoriale kosten. Voor de overzichtelijkheid is ervoor gekozen om het kader voor de 30%-regeling voor ingekomen werknemers en de 30%-regeling voor uitgezonden werknemers op te nemen in twee nieuwe leden. Het voorgestelde zevende lid van artikel 31a Wet LB 1964 heeft betrekking op de zogenoemde ingekomen werknemers. Zij kunnen samen met hun werkgever verzoeken om de 30%-regeling toe te passen. De tekst van genoemd zevende lid heeft tot gevolg dat de maximale looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers wordt ingekort van acht jaar tot vijf jaar. In feite betekent dit voor bestaande gevallen dat de einddatum op de beschikking voor de 30%-regeling met precies drie jaar wordt vervroegd, maar niet verder dan tot 31 december 2018. Voor het overige is met dit lid geen inhoudelijke wijziging beoogd. Het voorgestelde achtste lid van artikel 31a Wet LB 1964 ziet op de 30%-regeling voor de zogenoemde uitgezonden werknemers. Met dit lid is geen inhoudelijke wijziging beoogd. Voorgesteld wordt bovenstaande aanpassingen op 1 januari 2019 in werking te laten treden. De wijzigingen zijn aangekondigd in de kabinetsreactie op de evaluatie van de 30%-regeling. Artikel XIII, onderdeel G (artikel 39e van de Wet op de loonbelasting 1964) Zoals in het algemeen deel van deze memorie is toegelicht, wordt het &ndash; afgezien van de hierna toegelichte overgangsmaatregel voor schoolgelden voor internationale scholen &ndash; niet nodig geacht nadere overgangsmaatregelen te treffen. Uit oogpunt van gelijke behandeling is het wenselijk om voor ingekomen werknemers die uiterlijk op 31 december 2011 al een vergoeding genoten waarop de 30%-regeling van toepassing is, en voor wie de looptijd mogelijk nog niet is verstreken, het destijds in artikel 39e Wet LB 1964 opgenomen overgangsrecht te laten vervallen. Daarmee geldt voor deze groep een looptijd (v&oacute;&oacute;r aftrek van perioden van eerdere tewerkstelling of eerder verblijf) van minimaal zeven jaar. Artikel XIV (overgangsrecht) De verkorting van de looptijd van de 30%-regeling betekent ook een verkorting van de periode waarin de schoolgelden voor internationale scholen, bedoeld in artikel 10e, achtste lid, van het Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965, onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt. Dit kan grote financi&euml;le impact hebben op gezinnen met kinderen die in Nederland naar een internationale school gaan en die langer dan vijf jaar in Nederland blijven. Om dit effect voor de korte termijn weg te nemen, wordt, zoals in het algemeen deel van deze memorie is toegelicht, overgangsrecht voorgesteld. Het voorstel is dat aan werknemers waarvoor enkel door de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling deze schoolgelden voor het schooljaar 2018/2019 niet meer onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt, ook na de verkorte looptijd &ndash; dus als de 30%-regeling en de ETK-regeling voor deze werknemers niet meer kunnen worden toegepast - toch de schoolgelden voor dit schooljaar onbelast kunnen worden vergoed of verstrekt. Voorwaarde is dat deze schoolgelden worden vergoed of verstrekt binnen de looptijd die voor de betreffende werknemer voor de toepassing van de 30%-regeling zou hebben gegolden zonder de verkorting van die looptijd per 1 januari 2019. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting ------------------------------- Kwijtschelding conserverende aanslag AB Artikel XXIX De Invorderingswet 1990 wordt met ingang van 1 januari 2020 als volgt gewijzigd: A. In artikel 25, achtste lid, onderdeel b, wordt &ldquo;25 percent van&rdquo; vervangen door &ldquo;het in artikel 2.12 van de Wet inkomstenbelasting 2001 vermelde percentage vermenigvuldigd met&rdquo;. B. In artikel 26, vijfde lid, onderdeel a, wordt &ldquo;een vierde van&rdquo; vervangen door &ldquo;het in artikel 2.12 van de Wet inkomstenbelasting 2001 vermelde percentage vermenigvuldigd met&rdquo;. Artikel XXIX, onderdeel A (artikel 25 van de Invorderingswet 1990) Op grond van artikel 25, achtste lid, van de Invorderingswet 1990 (IW 1990) kan de ontvanger uitstel van betaling verlenen van een belastingaanslag inkomstenbelasting ter zake van geconserveerd inkomen uit aanmerkelijk belang. Het uitstel wordt onder meer (gedeeltelijk) be&euml;indigd ingeval de vennootschap waarin de belastingschuldige de aandelen of winstbewijzen houdt reserves uitkeert aan de belastingschuldige. Het uitstel wordt dan ingetrokken voor een bedrag ter grootte van 25% van de uitgedeelde reserves op de aandelen of winstbewijzen die aan het uitstel ten grondslag liggen. In verband met de wijziging van het box 2-tarief in 2020 en 2021 wordt voorgesteld ook artikel 25, achtste lid, onderdeel b, IW 1990 aan te passen. In dat kader wordt voorgesteld voor wat betreft het berekenen van het bedrag waarvoor het uitstel wordt be&euml;indigd, vanaf 2020 aan te sluiten bij het ingevolge artikel 2.12 Wet IB 2001 op het moment van be&euml;indiging van het uitstel van toepassing zijnde aanmerkelijkbelangtarief. Artikel XXIX, onderdeel B (artikel 26 van de Invorderingswet 1990) Op grond van artikel 26, vijfde lid, onderdeel a, IW 1990 kan de ontvanger kwijtschelding van belasting verlenen indien uitstel van betaling wordt be&euml;indigd (op grond van artikel 25, achtste lid, IW 1990) omdat aandelen of winstbewijzen worden vervreemd en de waarde in het economische verkeer van die aandelen of winstbewijzen is gedaald (anders dan door teruggaaf van gestort kapitaal, uitkering van reserves of overgang van rechten op andere aandelen of winstbewijzen). In lijn met de voorgestelde aanpassing van artikel 25 IW 1990 wordt voorgesteld in artikel 26, vijfde lid, onderdeel a, IW 1990 voor wat betreft het berekenen van het bedrag van de kwijtschelding vanaf 2020 aan te sluiten bij het ingevolge artikel 2.12 Wet IB 2001 op het moment van kwijtschelding van toepassing zijnde aanmerkelijkbelangtarief. Memorie van Toelichting BP 2019 &ndash; Artikelsgewijze toelichting

Menu

Grensoverschrijdend werken in de Belastingplannen 2019

Nieuws