A-G: Belastingrechter mag niet oordelen over A1-verklaring

A-G Niessen is van mening dat de belastingrechter een geldige A1-verklaring niet inhoudelijk mag toetsen. Dat geldt ook als de A1-verklaring nog niet onherroepelijk vaststaat. Bron: Advocaat-Generaal Niessen, 3 augustus 2018, ECLI:NL:PHR:2018:839 en 840 Advocaat-Generaal Niessen heeft twee overeenkomstige conclusies genomen inzake de geldigheid van een door de SVB afgegeven A1-verklaring. De belastingrecht moet volgens de A-G de afgegeven A1-verklaring van de SVB volgen, ook als deze nog niet onherroepelijk vaststaan. Dit is ook het uitgangspunt van buitenlandse A1-verklaring, daarover bestaat in de jurisprudentie geen discussie. Alleen bij fraude mag een buitenlandse A1-verklaring gepasseerd worden. De inhoudsindicatie van beide conclusies vindt u hieronder. Boven de beide inhoudsindicatie vindt u de link naar de volledige conclusies. ECLI:NL:PHR:2018:840 Parket bij de Hoge Raad, 03-08-2018, 18/01620 Datum conclusie: 03-08-2018 Datum publicatie: 03-08-2018 Rechtsgebieden: Belastingrecht Inhoudsindicatie: A-G Niessen heeft conclusie genomen in de zaak met nummer 18/01620, alsmede in de samenhangende zaak met nummer 18/01619. Belanghebbende was in 2013 werkzaam op een binnenschip. Belanghebbende was gedurende het gehele jaar 2013 in loondienst bij Atlantis Ltd. De SVB heeft op 24 juni 2014 een A1-verklaring afgegeven, welke inhoudt dat belanghebbende van 1 januari 2013 tot en met 31 december 2014 in Nederland aan de heffing van premie volksverzekeringen was onderworpen. Atlantis Ltd. heeft beroep ingesteld tegen de beslissing op bezwaar, welk beroep door de rechtbank Noord-Nederland gegrond is verklaard. De SVB heeft tegen deze uitspraak hoger beroep ingesteld en Atlantis Ltd. incidenteel hoger beroep bij de CRvB. De CRV heeft de SVB opgedragen om een nieuwe beslissing op het bezwaar tegen de A1-verklaring van 24 juni 2014 te nemen. Op 20 maart 2018 heeft de SVB een nieuwe uitspraak op bezwaar gedaan en daarbij ook een nieuwe A1-verklaring afgegeven. De A1-verklaring van 20 maart 2018 vermeldt dat Atlantis Ltd. de werkgever van belanghebbende is en dat belanghebbende van 1 januari 2013 tot en met 30 april 2014 onderworpen is aan de heffing van premie volksverzekeringen in Nederland. Door toepassing van de judici&euml;le lus van artikel 8:113, lid 2, Awb alleen hoger beroep tegen de beslissing van 20 maart 2018 kan worden ingesteld bij de CRvB. De Inspecteur heeft op 5 augustus 2015 aan belanghebbende voor het jaar 2013 een aanslag IB/PVV opgelegd naar een verzamelinkomen van &euro; 37.566 en een premie-inkomen van &euro; 33.363. Bij de vaststelling van de aanslag heeft de Inspecteur de in de aangifte verzochte vrijstelling premie volksverzekeringen niet verleend. De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 20 november 2015 het door belanghebbende tegen de aanslag gemaakte bezwaar afgewezen. Het daartegen gerichte beroep van belanghebbende, is door de Rechtbank bij uitspraak van 18 augustus 2016 ongegrond verklaard. Belanghebbende heeft hoger beroep ingesteld. Bij beslissing van 18 april 2017 heeft het gerechtshof &lsquo;s-Hertogenbosch de Hoge Raad op voet van artikel 27ga AWR juncto artikel 27h AWR verzocht om een prejudici&euml;le beslissing. De prejudici&euml;le vragen luiden: I. Dient de aanslag met betrekking tot de premies volksverzekeringen te worden verminderd tot nihil, omdat ten tijde van het opleggen van deze aanslag, dan wel ten tijde van het einde van de bezwaartermijn (artikel 7:10 van de Awb), de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 niet onherroepelijk vaststond? II. Indien vraag I ontkennend wordt beantwoord: Dient aan de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018 voorbij te worden gegaan en dient het Hof zo spoedig mogelijk de zaak zelf te beslissen op basis van het procesdossier? III. Indien vragen I en II ontkennend worden beantwoord: Kan het Hof de zaak terugwijzen naar de Inspecteur voor een hernieuwde behandeling van het bezwaar en het opnieuw doen van een uitspraak op bezwaar (eventueel onder toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Awb) onder de bepaling dat, onder naleving van artikel 7:10, vijfde lid, van de Awb in samenhang met artikel 7:10, vierde lid, aanhef, onderdeel c, van de Awb, pas uitspraak op bezwaar hoeft te worden gedaan nadat (na de terugwijzing in de uitspraak van de CRvB) de definitieve uitkomst ten aanzien van de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018 bekend zal zijn? IV. Indien vragen I en II ontkennend en III bevestigend worden beantwoord: Als gewacht moet worden op de definitieve uitkomst ten aanzien van de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018, is er, mede gelet op artikel 47 van het Handvest, een maximum aan de termijn waarvoor de zaak door de Inspecteur kan worden aangehouden? V. Indien vragen I, II en III ontkennend worden beantwoord: Als gewacht moet worden op de definitieve uitkomst ten aanzien van de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018, is er, mede gelet op artikel 47 van het Handvest, een maximum aan de termijn waarvoor de zaak door het Hof moet worden aangehouden? Eerste prejudici&euml;le vraag Met de eerste prejudici&euml;le vraag wil het Hof weten of de Inspecteur onzorgvuldig heeft gehandeld door de aanslag op te leggen dan wel uitspraak op bezwaar te doen, terwijl de door de SVB afgegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 nog niet onherroepelijk vaststond. De A-G acht op grond van de in de Nederlandse wetgeving opgenomen bevoegdheidsverdeling tussen de SVB en de Belastingdienst, de Belastingdienst gebonden aan een door de SVB afgegeven A1-verklaring ook als deze nog niet onherroepelijk vaststaat. De A-G is van oordeel dat de Inspecteur op voet van artikel 7:10, lid 4, aanhef en onder a, Awb met een betrokkene een afspraak kan maken dat een bezwaarschrift wordt aangehouden, maar dat het niet in strijd is met het zorgvuldigheidsbeginsel van artikel 3:2 Awb is als hij dit niet doet. Naar het oordeel van de A-G kan de belastingrechter niet oordelen over de inhoudelijke gelding van de A1-verklaring, omdat dit op grond van de door de Nederlandse wetgever gekozen bevoegdheidsverdeling tussen de belastingrechter en de sociale-zekerheidsrechter, bij de sociale zekerheidswetgever thuishoort. Dit brengt mee, aldus de A-G dat de belastingrechter de door de SVB afgegeven nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring dient te volgen, ook in die gevallen dat de belastingrechter meent dat de A1-verklaring op onjuiste feiten of op een onjuiste rechtsopvatting berust. Als de procedure van artikel 16 Verordening 987/2009 leidt tot een andere vaststelling van de toepasselijke wetgeving dan was opgenomen in de A1-verklaring en er al wel premies zijn geheven, dan wordt het bevoegde orgaan van de andere lidstaat retroactief geacht bevoegd te zijn en worden zoveel mogelijk de premies verrekend. Indien de SVB de A1-verklaring na de uitspraak van de belastingrechter door de SVB wordt ingetrokken, dan kan de betrokkene met overeenkomstige toepassing van artikel 8:119 Awb om herziening vragen. Tweede prejudici&euml;le vraag Met de tweede prejudici&euml;le vraag wil het Hof weten of voorbij kan worden gegaan aan de A1-verklaringen van 24 juni 2014 en 20 maart 2018 en op grond van het procesdossier een beslissing genomen dient te worden. De A-G is van oordeel dat met de afgifte van een nieuwe A1-verklaring op 20 maart 2018 de A1-verklaring van 24 juni 2014 is ingetrokken. Dit brengt mee dat het Hof, aldus de A-G, dient uit te gaan van de nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring van 20 maart 2018. De A-G is van oordeel dat het Hof gebonden is aan deze nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring en op grond daarvan een beslissing dient te nemen. Derde prejudici&euml;le vraag Het Hof wil met de derde prejudici&euml;le vraag weten of het de zaak naar de Inspecteur kan terugwijzen omdat de Inspecteur de zaak niet heeft aangehouden. Naar het oordeel van de A-G biedt artikel 7:10, lid 4, aanhef en onder a, Awb de Inspecteur de mogelijkheid om de zaak aan te houden maar is hij dat niet verplicht. Dat in onderhavige zaak de Inspecteur de zaak niet heeft aangehouden levert, aldus de A-G, geen grond om op voet van artikel 8:72, lid 4, Awb het beroep van belanghebbende gegrond te verklaren en de uitspraak van de Inspecteur te vernietigen, en de zaak naar de Inspecteur terug te wijzen. Vierde en vijfde prejudici&euml;le vraag Met de vierde en vijfde prejudici&euml;le vraag wil het Hof of er mede gelet op artikel 47 Handvest een maximum is aan de termijn waarvoor de zaak door de Inspecteur respectievelijk het Hof kan worden aangehouden. De A-G merkt op dat de Inspecteur op voet van artikel 7:10, lid 4, aanhef en onder c, Awb, niet langer kan uitstellen dan voor de tijd die met de wettelijke procedurevoorschriften gemoeid is. Dit betekent dat de Inspecteur zonder de toestemming van belanghebbende de zaak niet kan aanhouden tot de SVB uitspraak op bezwaar heeft gedaan of de CRvB uitspraak heeft gedaan. Gelet op het overzichtsarrest HR BNB 2016/140 is de A-G van mening dat de tijd die gemoeid is met het afwachten van een beslissing van de procedure in de sociale- zekerheidskolom, bij de beoordeling of sprake is van overschrijding redelijke termijn buiten beschouwing blijft. Conclusie De A-G beantwoordt de prejudici&euml;le vragen als volgt: 1) dat de omstandigheid dat de Inspecteur de aanslag heeft vastgesteld, dan wel bij uitspraak op bezwaar op belanghebbendes bezwaar heeft beslist, terwijl hij op de hoogte was van de omstandigheid dat belanghebbende beroep bij de sociale-zekerheidsrechter heeft ingesteld tegen de uitspraak op bezwaar van de SVB en de daarmee samenhangende A1-verklaring, niet betekent dat de Inspecteur in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel van artikel 3:2 Awb heeft gehandeld. De Inspecteur is mijns inziens gebonden aan de door SVB afgegeven A1-verklaring, ook als deze verklaring nog niet onherroepelijk vaststaat. 2) dat het Hof zo spoedig mogelijk de zaak dient te beslissen, maar daarbij niet voorbij dient te gaan aan de door de SVB afgegeven maar nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring van 20 maart 2018. De belastingrechter is mijns inziens gebonden aan de door de SVB afgegeven nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring van 20 maart 2018. 3) dat het Hof de zaak niet kan terugverwijzen naar de Inspecteur voor een hernieuwde behandeling maar de zaak zelf dient af te doen. 4) dat de Inspecteur niet op grond van artikel 7:10, lid 4, aanhef en onder c, de beslissing op bezwaar langer kan uitstellen dan de tijd die gemoeid is met de wettelijke procedurevoorschriften. Dit betekent dat de Inspecteur zonder toestemming van de belanghebbende op grond van artikel 7:10, aanhef en onder c, Awb de beslissing op bezwaar niet kan uitstellen tot de SVB uitspraak op bezwaar heeft gedaan of de CRvB uitspraak heeft gedaan. 5) dat niet gewacht moet worden op de definitieve uitkomst ten aanzien van de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018. Indien gewacht wordt, is er geen maximum is aan de termijn waarmee een zaak wordt aangehouden. Wel dient de rechter partijen uitdrukkelijk in de gelegenheid te stellen om bezwaren schriftelijk kenbaar te maken. Daarnaast zal de rechter, nadat de beslissing van de andere rechter openbaar is geworden of hij er op andere wijze kennis van heeft kunnen nemen, zo snel mogelijk uitspraak dienen te doen. --------------------------- ECLI:NL:PHR:2018:839 Parket bij de Hoge Raad, 03-08-2018, 18/01619 Datum conclusie: 03-08-2018 Datum publicatie: 03-08-2018 Rechtsgebieden: Belastingrecht Inhoudsindicatie: A-G Niessen heeft conclusie genomen in de zaak met nummer 18/01619, alsmede in de samenhangende zaak met nummer 18/01620. Belanghebbende was in 2013 werkzaam op een binnenschip. Van 1 januari 2013 tot en met 31 januari 2013 was hij in loondienst bij TSR BV. Met ingang van 1 februari 2013 werkt belanghebbende in loondienst bij Atlantis Ltd.. De SVB heeft op 4 januari 2013 een A1-verklaring afgegeven, welke inhoudt dat belanghebbende werknemer was van TSR BV en dat hij van 3 januari 2013 tot en met 31 december 2013 was onderworpen aan de heffing van premie volksverzekeringen in Nederland. Op 24 juni 2014 heeft de SVB een nieuwe A1-verklaring afgegeven, welke inhoudt dat belanghebbende van 1 januari 2013 tot en met 31 december 2014 in Nederland aan de heffing van premie volksverzekeringen was onderworpen. Belanghebbende heeft in de sociale zekerheidskolom bezwaar gemaakt tegen de A1-verklaring van 24 juni 2014. Atlantis Ltd. heeft beroep ingesteld tegen de beslissing op bezwaar, welk beroep door de rechtbank Noord-Nederland gegrond is verklaard. De SVB heeft tegen deze uitspraak hoger beroep ingesteld en Atlantis Ltd incidenteel hoger beroep bij de CRvB. De CRV heeft de SVB opgedragen om een nieuwe beslissing op het bezwaar tegen de A1-verklaring van 24 juni 2014 te nemen. Op 20 maart 2018 heeft de SVB een nieuwe uitspraak op bezwaar gedaan en daarbij ook een nieuwe A1-verklaring afgegeven. De A1-verklaring van 20 maart 2018 vermeldt dat Atlantis Ltd. de werkgever van belanghebbende is en dat hij van 1 februari 2013 tot en met 30 april 2014 onderworpen is aan de heffing van premie volksverzekeringen in Nederland. Door toepassing van de judici&euml;le lus van artikel 8:113, lid 2, Awb kan alleen hoger beroep tegen de beslissing van 20 maart 2018 worden ingesteld bij de CRvB. De Inspecteur heeft op 5 augustus 2015 aan belanghebbende voor het jaar 2013 een aanslag IB/PVV opgelegd naar een verzamelinkomen van &euro; 41.419 en premie-inkomen van &euro; 33.363. Bij de vaststelling van de aanslag heeft de Inspecteur de in de aangifte verzochte vrijstelling premie volksverzekeringen niet verleend. De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 20 november 2015 het door belanghebbende tegen de aanslag gemaakte bezwaar afgewezen. Het daartegen gerichte beroep van belanghebbende, is door de Rechtbank bij uitspraak van 18 augustus 2016 ongegrond verklaard. Belanghebbende heeft hoger beroep ingesteld. Bij beslissing van 18 april 2017 heeft het gerechtshof &lsquo;s-Hertogenbosch de Hoge Raad op voet van artikel 27ga AWR juncto artikel 27h AWR verzocht om een prejudici&euml;le beslissing. De prejudici&euml;le vragen luiden: I. Dient de uitspraak van de Rechtbank te worden bevestigd, omdat de vrijstelling premies volksverzekeringen terecht is geweigerd, nu de door de SVB gegeven A1-verklaring van 4 januari 2013 onherroepelijk is en evenmin is ingetrokken? II. Indien vraag I ontkennend wordt beantwoord: Dient de aanslag met betrekking tot de premies volksverzekeringen te worden verminderd tot nihil, omdat ten tijde van het opleggen van deze aanslag, dan wel ten tijde van het einde van de bezwaartermijn (artikel 7:10 van de Awb), de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 niet onherroepelijk vaststond? III. Indien vragen I en II ontkennend worden beantwoord: Dient aan de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018 voorbij te worden gegaan en dient het Hof zo spoedig mogelijk de zaak zelf te beslissen op basis van het procesdossier? IV. Indien vragen I, II en III ontkennend worden beantwoord: Kan het Hof de zaak terugwijzen naar de Inspecteur voor een hernieuwde behandeling van het bezwaar en het opnieuw doen van een uitspraak op bezwaar (eventueel onder toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Awb) onder de bepaling dat, onder naleving van artikel 7:10, vijfde lid, van de Awb in samenhang met artikel 7:10, vierde lid, aanhef, onderdeel c, van de Awb, pas uitspraak op bezwaar hoeft te worden gedaan nadat (na de terugwijzing in de uitspraak van de CRvB) de definitieve uitkomst ten aanzien van de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018 bekend zal zijn? V. Indien vragen I, II en III ontkennend en IV bevestigend worden beantwoord: Als gewacht moet worden op de definitieve uitkomst ten aanzien van de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018, is er, mede gelet op artikel 47 van het Handvest, een maximum aan de termijn waarvoor de zaak door de Inspecteur kan worden aangehouden? VI. Indien vragen I, II, III en IV ontkennend worden beantwoord: Als gewacht moet worden op de definitieve uitkomst ten aanzien van de door de SVB gegeven A1-verklaring van 24 juni 2014 en de A1-verklaring van 20 maart 2018, is er, m&eacute;de gelet op artikel 47 van het Handvest, een maximum aan de termijn waarvoor de zaak door het Hof moet worden aangehouden? Eerste prejudici&euml;le vraag In de eerste prejudici&euml;le vraag stelt het Hof aan de orde of de Rechtbank met juistheid heeft geoordeeld dat de Inspecteur terecht de vrijstelling van de premieheffing aan belanghebbende heeft geweigerd, nu de door de SVB gegeven A1-verklaring onherroepelijk is geworden en evenmin is ingetrokken. De A-G meent dat gelet op HR BNB 2009/312 de Belastingdienst gebonden is aan een door de SVB afgegeven onherroepelijk geworden A1-verklaring. De A-G constateert dat de A1-verklaring van 4 januari 2013 door de SVB op 30 april 2018, dus nadat het Hof de prejudici&euml;le vragen aan de Hoge Raad heeft gesteld, is ingetrokken. De A-G geeft het Hof in overweging bij de beoordeling van het geschil of belanghebbende in 2013 een vrijstelling van de premie volksverzekeringen toekomt, uit te gaan van de nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring van 20 maart 2018. Naar het oordeel van de A-G kan de belastingrechter niet oordelen over de inhoudelijke gelding van de A1-verklaring, omdat dit op grond van de door de Nederlandse wetgever gekozen bevoegdheidsverdeling tussen de belastingrechter en de sociale-zekerheidsrechter, bij de sociale zekerheidswetgever thuishoort. Dit brengt mee, aldus de A-G dat de belastingrechter de door de SVB afgegeven nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring dient te volgen, ook in die gevallen dat de belastingrechter meent dat de A1-verklaring op onjuiste feiten of op een onjuiste rechtsopvatting berust. Als de procedure van artikel 16 Verordening 987/2009 leidt tot een andere vaststelling van de toepasselijke wetgeving dan was opgenomen in de A1-verklaring en er al wel premies zijn geheven, dan wordt het bevoegde orgaan van de andere lidstaat retroactief geacht bevoegd te zijn en worden zoveel mogelijk de premies verrekend. Indien de SVB de A1-verklaring na de uitspraak van de belastingrechter door de SVB wordt ingetrokken, dan kan de betrokkene met overeenkomstige toepassing van artikel 8:119 Awb om herziening vragen. Nu de eerste vraag naar het oordeel van de A-G bevestigend beantwoord dient te worden, wordt niet meer toegekomen aan de overige vijf prejudici&euml;le vragen. Ten overvloede behandelt de A-G deze vijf prejudici&euml;le vragen. Conclusie De A-G beantwoordt de prejudici&euml;le vragen als volgt: 1)dat indien de A1-verklaring van 4 januari 2013 onherroepelijk vast staat en niet ingetrokken is, de belastingrechter daaraan gebonden is. Nu de A1-verklaring van 4 januari 2013 door de SVB is ingetrokken per 30 april 2018, is de belastingrechter nog steeds gebonden aan de niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring van 20 maart 2018. Dit betekent dat de belastingrechter op grond van artikel 8:113 Awb de uitspraak van de Rechtbank dient te bevestigen; 2) dat de omstandigheid dat de Inspecteur de aanslag heeft vastgesteld, dan wel bij uitspraak op bezwaar op belanghebbendes bezwaar heeft beslist, terwijl hij op de hoogte was van de omstandigheid dat belanghebbende beroep bij de sociale-zekerheidsrechter heeft ingesteld tegen de uitspraak op bezwaar van de SVB en de daarmee samenhangende A1-verklaring, niet betekent dat de Inspecteur in strijd met het in artikel 3:2 Awb neergelegde zorgvuldigheidsbeginsel heeft gehandeld; 3) dat het Hof zo spoedig mogelijk de zaak dient te beslissen, maar daarbij niet voorbij dient te gaan aan de door de SVB afgegeven maar nog niet onherroepelijk vaststaande A1-verklaring van 20 maart 2018; 4) dat het Hof de zaak niet kan terugverwijzen naar de Inspecteur voor een hernieuwde behandeling, maar het Hof de zaak zelf dient af te doen; 5) dat de Inspecteur op de voet van artikel 7:10, lid 4, aanhef en onder c, Awb de beslissing op bezwaar niet kan uitstellen totdat de SVB uitspraak op bezwaar heeft gedaan of de CRvB heeft geoordeeld omdat het uitstel alleen ziet op de tijd die met de wettelijke procedurevoorschriften is gemoeid; 6) dat er geen maximum is aan de termijn waarvoor de zaak wordt aangehouden. Bij aanhouding in afwachting van een uitspraak van een andere rechter, dient de rechter partijen uitdrukkelijk in de gelegenheid te stellen om bezwaren schriftelijk kenbaar te maken. Daarnaast zal de rechter, nadat de beslissing van de andere rechter openbaar is geworden of hij er op andere wijze kennis van heeft kunnen nemen, zo snel mogelijk uitspraak dienen te doen.

Menu

A-G: Belastingrechter mag niet oordelen over A1-verklaring

Nieuws