Auteur: Mr. Heike Xhonneux, jurist en adviseur grensarbeid. Dit artikel is geschreven op persoonlijke titel.

Zoals algemeen bekend is, lopen de pensioenleeftijden binnen Europa op dit moment redelijk uiteen. In Duitsland bereikt men op dit moment eerder de pensioengerechtigde leeftijd dan in Nederland. Ook is het zo dat men in diverse landen binnen Europa de wettelijke ouderdomspensioenen eerder of later kan laten ingaan. Zo kan men ook in Duitsland de “Altersrente” onder bepaalde voorwaarden reeds voor het bereiken van de (Duitse) pensioenleeftijd laten ingaan. Vaak kan dit zonder grote problemen. Het is echter in alle gevallen raadzaam om eens goed te kijken wat de gevolgen in een individueel geval zijn als iemand grensarbeider is (geweest) en daardoor met een andere dan alleen de Duitse wetgeving te maken heeft (gehad). Van belang is bijvoorbeeld om te kijken of iemand die in Nederland woont over dit Duitse ouderdomspensioen premies volksverzekeringen moet betalen, of dat deze persoon – indien aan de voorwaarden is voldaan- beter een vrijstelling kan aanvragen. Een andere situatie waarbij goed moet worden opgelet betreft de situatie als iemand de Nederlandse pensioengerechtigde leeftijd nog niet heeft bereikt en recht heeft op een WIA uitkering. Daarbij is het niet relevant of deze persoon in Nederland woont of in Duitsland. In een dergelijke situatie heeft de CRvB begin 2022(1) een uitspraak gedaan. Buitenlandse (wettelijke) ouderdomspensioenen moeten op een toegekende WIA uitkering worden aangerekend. Dat wordt door de uitkerende instantie (UWV) ook zo toegepast. Kennelijk is dit echter vaak niet bekend en daardoor worden mensen bij een keuze voor het eerder laten ingaan van een ouderdomspensioen mogelijk op het verkeerde been gezet. Daarom wordt hier nogmaals aandacht besteed aan de uitspraak van de CRvB en wordt het onderwerp nog eens onder de aandacht gebracht.

Auteur: Heike Xhonneux, adviseur bij het grensinfopunt Aken/Eurode

Begin vorig jaar heeft het Europese Hof van Justitie een uitspraak gedaan ten aanzien van de vraag of er voor derdelanders die door een werkgever die gevestigd is een EU lidstaat en door die werkgever in meerdere landen te werk wordt gesteld, een A1 verklaring kan of mag worden afgegeven (arrest van 24 januari 2019 zaaknr C-477/17). Om dit te beoordelen moet eerst worden vastgesteld of de EG-verordening waarin de A1 verklaring is geregeld op deze derdelanders die zich binnen de EU verplaatsen van toepassing is en onder welke voorwaarden. Deze vraag heeft de Nederlandse rechter dan ook aan het Europese Hof voorgelegd.In dit artikel wordt eerst een weergave gegeven van de casus waarbinnen de vraag is gesteld, waarbij ook kort zal worden ingegaan op de nationale procedure. Vervolgens worden de meest relevante bepalingen van de wet- en regelgeving kort benoemd, waarna zal worden ingegaan op de overwegingen van het Europese Hof. Tenslotte wordt afgesloten met een samenvatting, conclusie en voor zover mogelijk een aantal tips voor de praktijk.

Auteur: Heike Xhonneux, adviseur bij het grensinfopunt Euregio rijn-maas-noord en werkzaam bij Gerth + Xhonneux. Dit artikel is geschreven op persoonlijke titel.

Op 14 maart jl. heeft het Europese Hof voor Justitie in de zaak Vester opnieuw een uitspraak gedaan in een zaak betreffende de verschillende wachttijden voor de ingangsdatum van een invaliditeitsuitkering. Al eerder heeft het Europese Hof van Justitie uitspraak gedaan, onder andere in de zaak Leyman, over de vraag hoe landen moeten omgaan met de verschillende wachttijden en hoe een gat in de uitkeringen moet worden opgevangen.In dit artikel wordt nader ingegaan op de zaak Vester. Eerst wordt een beschrijving gegeven van de zaak en wordt ingegaan op de beoordeling door het Hof. Tenslotte volgt een conclusie waarin een vergelijking wordt gemaakt met het arrest Leyman en een inschatting wordt gemaakt van de gevolgen van het arrest Vester voor de praktijk.

Auteur: Heike Xhonneux, Adviseur bij het grensinfopunt Euregio rijn-maas-noord en bij Gerth + Xhonneux juristen

We hebben in dit vakblad al vaker aandacht besteed aan het onderwerp ziekte als iemand aan de andere kant van de grens of in meerdere landen werkt. In de EGVO 883-2004 is ook de uitkering bij ziekte en invaliditeit gecoördineerd en daardoor worden veel problemen gelukkig ondervangen. Echter, er kunnen desondanks enkele (nog) niet opgeloste problemen ontstaan, waaronder de in dit artikel te bespreken vraag hoe lang een werkgever het loon bij ziekte moet doorbetalen. Ik zal me hierbij vooral focussen op de situatie dicht bij huis, namelijk de kwesties die zich bij grensgangers vanuit Nederland kunnen voordoen. Om te beginnen zullen kort de verschillen tussen de loondoorbetalingen worden geschetst en dan een korte weergave van waar in de praktijk de problemen (kunnen) ontstaan. Daarna wordt ingegaan op de mogelijke interpretaties van de wet- en regelgeving. Afsluitend volgt een conclusie met enkele aanbevelingen.

Auteur: Heike Xhonneux, adviseur bij het grensinfopunt Euregio rijn-maas-noord en bij Gerth + Xhonneux Juristen

Op sociaal gebied worden binnen Europa regels gecoördineerd, maar ze worden niet geharmoniseerd. Door de bestaande verschillen in wetgeving kunnen mensen qua verzekering tussen wal en schip geraken. In onderstaand artikel wordt ingegaan op dergelijke situaties, met name wat betreft het achtereenvolgens werken in meerdere landen in relatie tot arbeidsongeschiktheid.

Auteur: Heike Xhonneux, adviseur bij het GrensInfoPunt euregio rijn-maas-noord en bij Gerth + Xhonneux juristen (Heike@gplusxjuristen.nl)

In dit artikel wordt de recente zaak Alpenrind van het Europese Hof van Justitie EU besproken. Daarin staat, wederom, de geldigheid van de A1 verklaring ter discussie. En daarnaast de meer inhoudelijke vraag wanneer bij het afgeven van een A1 verklaring sprake is van vervanging van een werknemer. De relevante regelgeving wordt weergegeven, een beschrijving van de zaak, het verloop van het geding tot aan het Hof en de behandeling bij het Hof. Tenslotte een conclusie en tips voor de praktijk.

Auteur: Heike Xhonneux, Adviseur bij het grensinfopunt Euregio rijn-maas-noord en bij Gerth + Xhonneux Juristen

In onderstaand artikel bespreken we weer jurisprudentie rondom de geldigheid van een A1 verklaring (de oude E101). Het gaat om 59 zaken die gevoegd zijn behandeld door de Centrale Raad van Beroep. Bijzonder aan deze zaak is ondermeer dat de betrokkenen het niet eens zijn met de door Nederland afgegeven A1 verklaring betreffende de van toepassing zijnde wetgeving. Ook is er samenhang met het Rijnvarendenverdrag.

Auteur: Heike Xhonneux, adviseur bij het grensinfopunt Euregio rijn-maas-noord en bij Gerth + Xhonneux Juristen

Het Europese Hof van Justitie heeft recent een arrest gewezen over de werking van een A1 verklaring als sprake is van fraude. Tot op heden was door het Hof vrijwel steeds aangegeven dat het ontvangende land een door een ander land afgegeven verklaring A1 moest respecteren. Daar is nu verandering in gekomen. In dit artikel wordt deze zaak uitgebreid besproken, waarbij ook de betekenis ervan voor de praktijk aan de orde komt.

Auteur: Heike Xhonneux, Adviseur bij het grensinfopunt Euregio rijn-maas-noord en bij Gerth + Xhonneux Juristen

Onlangs heeft de Centrale Raad van Beroep (CRvB) prejudiciële vragen voorgelegd aan het Europese Hof van Justitie (EHvJ) ten aanzien van de toepasselijkheid van de EG-verordeningen 883/2004 en 987/2009 op buiten de EU wonende derdelanders die tijdelijk in verschillende lidstaten werken voor een in Nederland gevestigde werkgever.Om te beginnen zal kort ingegaan worden op de relevante feiten en omstandigheden. Daarna wordt kort de reeds gevolgde procedure beschreven. Voor het gemak wordt daarbij ook de relevante wet- en regelgeving aangehaald. Daarna wordt een beschrijving gegeven van de verschillende standpunten en de conclusie van de CRvB. Ten slotte volgt een conclusie met tips en aanbevelingen.

Auteur: Heike Xhonneux, adviseur bij het grensinfopunt Euregio rijn-maas-noord en bij Gerth + Xhonneux Juristen (heike@gplusxjuristen.nl)

Op 12 januari 2017 heeft de rechtbank Zeeland-West-Brabant een uitspraak gewezen in een zaak over een inwoonster van Polen die gedurende de vakantie (bij de Poolse werkgever) gaat werken als seizoenskracht in Nederland. De vraag die in deze zaak beantwoord moet worden is of dit kan worden aangemerkt als werken in twee landen. Het betreft hier een zaak die is beoordeeld door de rechtbank. Uit navraag is gebleken dat er geen hoger beroep is ingesteld. In dit artikel zal eerst worden ingegaan op de feiten en omstandigheden van het geval. Daarna zal een overzicht worden gegeven van de relevante wet- en regelgeving met daarbij de conclusie van de rechtbank. Ten slotte zal ik nog een afsluitende conclusie geven.