Auteurs: Erik van Beers en Geny Santurio Gonzalez, respectievelijk coördinator SOFIE (erik@vraagsofie.nl) en adviseur SOFIE (geny@vraagsofie.nl)

Werken vanuit een andere plaats dan de ooit gebruikelijke werkplek is ‘normaal’ geworden. Universiteiten krijgen steeds vaker verzoeken van medewerkers die tijdelijk vanuit een ander land willen werken. Het gaat daarbij niet om ‘uitgezonden medewerkers’ of de ‘in het buitenland thuiswerkende medewerkers’ (remote workers). De verzoeken komen vooral voort uit de privésfeer. Zo zijn er wetenschappers die na afloop van een vakantie in het vakantieland willen blijven werken. Ook zijn er veel buitenlandse wetenschappers die gewoonlijk in Nederland werken, maar nu vanwege COVID-19 vanuit het land van herkomst willen werken. Een voorbeeld van deze laatste categorie is een wetenschapper van de Tilburg University die toestemming vraagt om enkele maanden vanuit Turkije te werken omdat ze haar familie in dat land mist. Zij werkt, net zoals de meeste andere werknemers van universiteiten, al ruim een half jaar thuis zonder persoonlijk contact met collega's. Het werken in het buitenland kan voor de werkgever grote gevolgen hebben, zeker naarmate het langer duurt. Niet alleen wat betreft belastingplicht en sociale zekerheid, maar ook op het gebied van arbeidsrecht en immigratie. De gevolgen hangen af van de specifieke situatie en omstandigheden. In dit artikel geven wij een aantal tips om de gevolgen voor de werkgever zoveel mogelijk te beperken. Zoals we zullen zien kunnen veel gevolgen vermeden worden door ervoor te zorgen dat het hoofdverblijf in Nederland blijft en Nederland ook het “gewoonlijk” werkland blijft.