Auteurs: Gijs Kramer en Dirk van Oosterbosch, beiden werkzaam op de internationale afdeling van DRV Accountants & Adviseurs (g.kramer@drv.nl en d.van.oosterbosch@drv.nl)

Directeuren-grootaandeelhouders hebben altijd een dubbele pet op, te weten werknemer van de eigen B.V. en bedrijfseigenaar. Zij kunnen in principe de hoogte van hun eigen salaris bepalen. Om deze vrijheid wat in te perken is de gebruikelijkloonregeling in artikel 12a Wet op de loonbelasting 1964 ingevoerd. De gebruikelijkloonregeling voorkomt onder andere dat de dga inkomstenbelasting over het ontvangen loon uitstelt en dat de dga recht heeft op toeslagen. Zo verkleint de gebruikelijkloonregeling het verschil tussen dga’s en andere werknemers. Het fictieve loon dat de gebruikelijkloonregeling stelt, is het loon dat als uitgangspunt geldt voor de heffing van loon- en inkomstenbelasting, maar ook voor andere regelingen waarbij het fiscale loon van belang is.

De gebruikelijkloonregeling regelt dat een werknemer waarvoor de regeling geldt, ten minste een bepaald bedrag aan loon in aanmerking moet nemen. Hieronder werken wij eerst de hoofdlijnen van de nationale wet uit. Vervolgens zullen we ingaan op de implicaties daarvan in de volgende drie internationale situaties:

1. Nederlandse dga met een aanmerkelijk belang in een Nederlands lichaam;
2. Buitenlandse dga met een aanmerkelijk belang in een Nederlands lichaam;
3. Nederlandse dga met een aanmerkelijk belang in een buitenlands lichaam.