Duitse minimumloonwet geldt ook voor buitenlandse transporteurs

Auteur: Torsten Viebahn, als Fachanwalt f&uuml;r Arbeitsrecht werkzaam bij STRICK Rechtsanw&auml;lte & Steuerberater (viebahn@strick.de) De Duitse wet op het minimumloon (Mindestlohngesetz, MiLoG) geldt volgens een recente uitspraak door het Finanzgericht Berlin-Brandenburg ook voor in het buitenland gevestigde expeditiebedrijven en hun werknemers, ook al is de &ldquo;Duitse&rdquo; werktijd van vrachtwagenchauffeurs in de regel slechts van korte duur. Hiermee volgde de rechtbank de lijn van het Finanzgericht Baden-W&uuml;rttemberg van vorig jaar. Het wettelijk minimumloon bedraagt in Duitsland sinds 1 januari 2019 &euro; 9,19 per uur. Met ingang van 2020 moeten werkgevers vervolgens in een verdere stap tenminste &euro; 9,35 per uur betalen. Het wettelijk minimumloon is sinds 1 januari 2018 zonder uitzondering van toepassing op alle branches. Cao&rsquo;s van afzonderlijke branches die lagere uurlonen betalen zijn niet meer geoorloofd. Om de twee jaar komt de minimumloon-commissie met een voorstel aan de regering, met hoeveel procent het wettelijk minimum uurloon verhoogd dient te worden. Bij de bepaling van het minimumloon gaat deze commissie uit van de tariefindex van het Statistische Bundesamt. En deze instantie had begin van het jaar 2018 uitgerekend dat de geldende CAO-uurlonen gemiddeld met 4,8 procent waren gestegen. Ondanks een uitspraak van verleden jaar, waarbij het Finanzgericht Berlin-Brandenburg nog in twijfel trok of controles van een in het buitenland gevestigd expeditiebedrijf zonder vestiging in Duitsland conform EU-recht zijn, mag volgens deze rechtbank de Duitse douane nu dus definitief controleren of internationaal actieve expeditiebedrijven zonder vestiging in Duitsland hun werknemers het aldaar geldende minimumloon betalen. Volgens het Finanzgericht Berlin-Brandenburg is maatgevend of de werknemers van een transportbedrijf in Duitsland aan het werk zijn; en aangezien het in de aanhangige procedure niet om doorvoerritten ging, maar om cabotage in Duitsland, is volgens de rechtbank de Duitse wet op het minimumloon van toepassing op deze werknemers, ook al zijn deze woonachtig in het buitenland. In het geval in kwestie had het buitenlandse expeditiebedrijf tegen de controlebeschikking door het Hauptzollamt Stuttgart, hoofdstad van de deelstaat Baden-W&uuml;rttemberg, verweer aangetekend. Wat was er gebeurd? Wel, nadat de douane buiten de poort van een fabriek conform de wet op zwart werken een vrachtwagenchauffeur van het in meerdere Europese landen, waaronder Polen, gevestigde bedrijf had gecontroleerd en de (Poolse) chauffeur had aangegeven van maandag tot en met zaterdag 12 uur per dag tegen een maandelijkse vergoeding van &euro; 500 voor zijn transportbedrijf werkzaam te zijn, werden als gevolg hiervan in het bevelschrift van de douane documenten opgevraagd. Het Hauptzollamt Stuttgart wilde inzage in arbeidsovereenkomst, loonstroken, werktijddocumentatie en een bewijs van betaling van het wettelijk minimumloon voor werkzaamheden in Duitsland. De eisende partij wierp tegen dat de toepassing van de Duitse wet op het minimumloon in haar geval in strijd zou zijn met Europees recht en eiste dat de zaak werd geseponeerd. De directie van het bedrijf argumenteerde dat het dienstverband van de chauffeur gefundeerd is in het buitenland en dat hierdoor het recht van het land van herkomst van toepassing zou zijn. Volgens EU-recht zou de Duitse wet op het minimumloon niet voor buitenlandse transportbedrijven mogen gelden, die slechts tijdelijk in Duitsland werkzaam zijn. Hierin wenste echter het Finanzgericht Berlin-Brandenburg, net als voorheen het Finanzgericht Baden-W&uuml;rttemberg, niet mee te gaan. De rechters stelden vast dat de controles op de juiste handhaving van de Duitse wet op het minimumloon door de douane volgens de regels plaatsvinden. Desondanks is deze kwestie nog niet definitief opgelost. Vervoerders uit Polen, Hongarije en Oostenrijk hadden een tijd geleden tegen de geldigheid van de Duitse minimumloonwet bezwaar aangetekend met beroep op de grondwet. Het beklag werd echter door het Verfassungsgericht in Karlsruhe niet aangenomen. Aangezien de Finanzgerichte in de Duitse deelstaten m.b.t. deze kwestie geen eensluidende opvatting hebben en ook de EU-Commissie tot nu toe van mening is dat de Duitse minimumloonwet de vrijheid van dienstverlening in deze beperkt, is cassatie tegen de uitspraak van het Finanzgericht Berlin-Brandenburg toegestaan.