Het verschil tussen het bruto- en nettoloon; een vergelijking tussen Nederland, België en Duitsland.

Auteurs: Sep Breukers en Marian Manders-van de Vinne, respectievelijk als junior tax consultant en senior tax manager werkzaam bij Boxx global expat solutions. (Marian@boxx-expat.com en Sep@boxx-expat.com) Onlangs publiceerde de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) het rapport &ldquo;Taxing Wages 2021&rdquo;(1). In dit rapport wordt de belastingdruk op arbeid voor elk van haar lidstaten berekend. Het toont aan dat deze belastingdruk aanzienlijk verschillend blijft in de lidstaten in het jaar 2020. Het rapport wordt jaarlijks door de OESO uitgebracht. Dit OESO-rapport biedt een goed aanknopingspunt om inzichtelijk te maken hoe het binnen de lidstaten is gesteld met de belastingdruk op arbeid. In dit onderstaande artikel zal de focus liggen op de vergelijking van de belastingdruk tussen Nederland en onze buurlanden Belgi&euml; en Duitsland. Algemene trend Het OESO-rapport geeft &eacute;&eacute;n belangrijke algemene observatie weer. De zogeheten &ldquo;tax wedge&rdquo; (loonwig) oftewel het verschil tussen de loonkosten voor de werkgever en het nettoloon dat de werknemer ontvangt, daalde het afgelopen jaar in alle OESO-landen. Enerzijds valt dit te verklaren door de COVID-19 maatregelen die in veel OESO landen werden genomen, anderzijds is dit te verklaren door lagere inkomstenbelastingtarieven of sociale zekerheidspremies in sommige OESO landen. De tax wedge wordt als volgt berekend. Het totaal van inkomstenbelasting en sociale zekerheidsbijdragen voor zowel de werkgever als de werknemer wordt verminderd met het uitbetaalde loon en de uitkomst daarvan wordt gedeeld door de totale arbeidskosten voor de werkgever. E&eacute;n van de dingen die het OESO-rapport interessant maakt, zijn de berekeningen voor ieder OESO land met betrekking tot het verschil in bruto- en netto loon op basis van verschillende gezinssamenstellingen en inkomenscategorie&euml;n. De volgende gezinssamenstellingen worden onderscheiden: Alleenstaande zonder kinderen; Alleenstaande met 2 kinderen; Getrouwd zonder kinderen; Getrouwd, met 2 kinderen; Daarnaast kunnen de volgende inkomenscategorie&euml;n worden onderscheiden: 67% van het gemiddelde arbeidsinkomen in het betreffend land; 100% van het gemiddelde arbeidsinkomen in het betreffend land; 167% van het gemiddelde arbeidsinkomen in het betreffend land; Voor partners wordt er daarnaast rekening gehouden met verschillende scenario&rsquo;s vari&euml;rend van de situatie waarbij slechts &eacute;&eacute;n partner werkt tot de situatie waarbij beide partners een gemiddeld arbeidsinkomen hebben. De Nederlandse werknemer heeft het zo slecht nog niet. Ten opzichte van werknemers in Belgi&euml; en Duitsland houden Nederlandse werknemers in &aacute;lle inkomenscategorie&euml;n rekening houdend met verschillende gezinssamenstellingen, het meeste nettoloon over. En de verschillen zijn aanzienlijk te noemen. Het nettoloon wordt ten behoeve van het rapport gedefinieerd als het brutoloon plus eventuele zogeheten cash transfers van de overheid (denk bijvoorbeeld aan de Nederlandse kinderbijslag) minus de verschuldigde inkomstenbelasting en het werknemersdeel van de sociale zekerheidspremies. Met overige loonbestanddelen, zoals bijvoorbeeld een auto van de zaak, wordt geen rekening gehouden. Een voorbeeld: Een alleenstaande Nederlandse werknemer die het gemiddelde arbeidsinkomen in Nederland van &euro; 54.843 verdient, houdt onder aan de streep een bedrag van &euro; 39.089 over. Een alleenstaande Duitse werknemer houdt bij het gemiddelde arbeidsinkomen in Duitsland van &euro; 52.104 daar &euro; 31.831 aan over, terwijl een Belgische werknemer het &lsquo;slechts&rsquo; met &euro; 29.389 moet doen, bij een gemiddeld arbeidsinkomen ad &euro; 47.720. De vergelijking is niet helemaal eerlijk te noemen omdat de Belgische en Duitse werknemer een lager gemiddeld arbeidsinkomen hebben. De bedragen verschillen echter in dergelijke mate, dat het toch zinvol is om te kijken waar die verschillen verband mee houden. Het belastbaar inkomen De grondslag waarover belasting wordt geheven, oftewel het belastbaar inkomen, is een goed startpunt. Door standaard aftrekposten en vrijstellingen in Duitsland en Belgi&euml; (bijvoorbeeld voor werk-gerelateerde kosten en een algemene standaard aftrek) is het belastbaar inkomen in zowel Belgi&euml; als Duitsland aanzienlijk lager dan in Nederland. De inkomstenbelasting (v&oacute;&oacute;r toepassing van heffingskortingen) Wanneer we kijken naar de inkomstenbelasting (v&oacute;&oacute;r toepassing van heffingskortingen) die uiteindelijk over het belastbaar inkomen is verschuldigd, dan zien we iets interessants. Hoewel het belastbaar inkomen in Nederland relatief hoog is, is de verschuldigde inkomstenbelasting (v&oacute;or toepassing van heffingskortingen) dan weer gemiddeld gelijk of zelfs lager dan in Duitsland en Belgi&euml;. Dit impliceert dat de belastingdruk van de inkomstenbelasting v&oacute;&oacute;r toepassing van de heffingskortingen, in Nederland relatief laag is. Voor een deel wordt dit in Belgi&euml; en Duitsland vervolgens gecompenseerd door toepassing van kortingen die zeker voor gezinnen met kinderen hoger zijn dan in Nederland. Lokale en regionale belasting Voor Belgi&euml; speelt er naast de &lsquo;reguliere&rsquo; inkomstenbelasting een extra vorm van belasting parten, namelijk gemeentelijke belastingen. Als zijnde onderdeel van het algemene systeem van de inkomstenbelasting in Belgi&euml; zijn deze belastingen in het OESO-rapport meegenomen. De hoogte van deze belastingen is inkomensafhankelijk en afhankelijk van de gemeente, maar is wel substantieel te noemen. Zo kan het bedrag van deze belastingen voor een alleenstaande werknemer met een gemiddeld inkomen van &euro; 47.720 oplopen tot bijna &euro; 3.400. Dit zorgt er uiteraard voor dat het nettoloon behoorlijk wordt gedrukt door deze belastingen. Sociale zekerheid Het grootste verschil tussen de verhouding van brutoloonkosten en het netto loon van de werknemer is echter toe te rekenen aan de sociale zekerheid. In tegenstelling tot Nederland, zijn de maximale sociale zekerheidspremies in Belgi&euml; niet afgetopt. Ook Duitsland hanteert een hoger loon waarover sociale zekerheidspremies afgedragen dienen te worden. Dat houdt in dat werknemers onder het Nederlandse sociale zekerheidsstelsel vallen relatief lage sociale zekerheidspremies betalen ten opzichte van werknemers die onder het Belgische of Duitse sociale zekerheidsstelsel vallen. In de praktijk kan dit snel enkele duizenden euro&rsquo;s per jaar schelen, voor zowel de werknemers- als de werkgeverspremies. Het is in de meeste gevallen dan ook voordelig om onder het Nederlandse sociale zekerheidsstelsel te vallen. Conclusie Mede door de relatief lage sociale zekerheidspremies en inkomstenbelasting is de verhouding tussen de arbeidskosten van de werkgever en het nettoloon van de werknemer in Nederland gemiddeld lager dan in onze buurlanden Belgi&euml; en Duitsland. Een aantekening hierbij is wel dat het een beetje meten is met meerdere maten. Niet alleen is de hoogte van het inkomen variabel tussen de landen, ook is ieder belastingsysteem anders qua opbouw. Wat het rapport wel inzichtelijk maakt, zijn de algemene kenmerken en van de inkomstenbelasting en sociale zekerheid in de drie landen en de verschillen daarin. Tot slot nog een aantal tips voor in de praktijk. Tips voor de praktijk Werkt een Nederlandse werknemer in Belgi&euml; en/of Duitsland, dan kan het voor sociale zekerheidsdoeleinden voordelig zijn om de werknemer minstens 25% van zijn/haar werkzaamheden in Nederland te laten werken (bijv. thuiswerken). Op basis van de EG-verordening 883/2004 zal de werknemer in dit geval namelijk in Nederland sociaal verzekerd blijven. Werkt een Duitse of Belgische werknemer voor een Nederlandse werkgever dan is het raadzaam te kijken naar de sociale zekerheidspositie van de werknemer om mogelijk de hogere sociale lasten in Belgi&euml; en Duitsland te voorkomen en de afdrachten in Nederland te laten plaatsvinden. Vraag waar nodig een A1 verklaring aan. Deze verklaring is zowel voor de werkgever als de werknemer van belang als bewijs van de toepasselijke sociale zekerheidswetgeving. Voor grensarbeider kan een zogeheten salary split voordelig zijn wegens het voordeel dat kan worden behaald doordat het loon tegen de lagere tarieven en inkomensschijven wordt belast in 2 landen. Voor meer informatie hierover kunt u altijd met ons contact opnemen. Noten 1. Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Taxing Wages 2021. Gepubliceerd op 29 april 2021.