Auteur: J.J. Hendriks, werkzaam bij Deloitte Global Employer Services (www.deloitte.nl)

In de praktijk wordt met veel belangstelling uitgekeken naar de arresten van het Europees Hof van Justitie in twee Nederlandse zaken waarin de Hoge Raad prejudiciële vragen heeft gesteld. De gestelde vragen gaan over de locatie waar een werknemer zijn werkzaamheden ‘pleegt’ te verrichten zoals bedoeld in de conflictregels van EU-Verordening 1408/71. Inmiddels heeft de Advocaat-Generaal van het Europees Hof van Justitie zijn conclusies gepubliceerd. Hieronder geef ik uitleg over beide zaken en behandel ik de bijbehorende conclusies.

Auteur: Mr. Justien Hendriks, Deloitte Global Employer Services (juhendriks@deloitte.nl)

Minister Asscher heeft recent het nieuwe sociale zekerheidsverdrag met China getekend. Dit was een wens van het bedrijfsleven vanwege de groeiende arbeidsmobiliteit tussen Nederland en China. Het is echter de vraag of alle belanghebbenden blij zullen zijn met de manier waarop het verdrag is vormgegeven. Hebben de Nederlandse onderhandelaars zich laten leiden door de wensen uit China, of gaan we in de toekomst bij het sluiten van nieuwe verdragen een beleid vergelijkbaar met onze Duitse oosterburen hanteren?

Nederlandse bedrijven doen steeds meer zaken in China. Dit zorgt voor een groeiende mobiliteit van werknemers tussen Nederland en China, zowel van Nederlandse werknemers die tijdelijk in China gaan werken als van Chinese werknemers die tijdelijk in Nederland komen werken. In het verleden waren Nederlandse werknemers vaak vrijgesteld van het betalen van bijdragen in de Chinese sociale zekerheid, maar hier is de laatste jaren verandering in gekomen. In een aantal provincies zijn buitenlandse werknemers die in dienst zijn van een buitenlandse werkgever, tegenwoordig ook premieplichtig. Daarnaast waren er over het algemeen Nederlandse sociale zekerheidspremies verschuldigd bij de uitzending van Chinese werknemers naar Nederland. Het was daarom ook gewenst een sociale zekerheidsverdrag te sluiten, zodat deze werknemers sociaal verzekerd konden blijven in het land van herkomst.